Vrijdag 11-11-2016 hebben we een geweldige Afscheidsborrel gehad. Voor diegene die denkt, waarom een Afscheidsborrel als je maar even weg gaat?....nou gewoon daarom. Alle reden voor een feestje met familie en vrienden. En niet iedereen gaat 5 weken weg voor vrijwilligerswerk in Suriname. We hebben een kei leuke avond gehad, die tot in de late uurtjes doorging. We zijn uiteindelijk ontzettend verwend, maar vooral ons doel “een leuk bedrag” voor de bewoners van Libi Makandra ophalen is bereikt. Het uiteindelijke bedrag horen jullie nog want dat gaan we uiteindelijk omwisselen in SRD”S (Surinaamse dollars).

Familie, Vrienden, Kennissen, Collega’s van Thebe, en Schakelring, vrijwilligers van stichting Schakelring, Cliënten van mijn werk en familieleden van bewoners van ma haar werk, allemaal hartstikke bedankt, door jullie kunnen we hier wat moois neer gaan zetten. Een eerste wens voor de bewoners is vervuld door de aanschaf van een BINGO-molen. Een duurzaam exemplaar van hout en ijzer die nog jaren mee kan.

En dan nu het eerste reis verslag, geloof me dit wordt er nog eentje voor in de boeken. Want je heet tenslotte geen Sanne van Beek om alles vlekkeloos te laten verlopen. Is het geen Brandend maagzuur waarvoor nog gauw even naar de huisarts voor een receptje Omeprazol met als advies geen grote hoeveelheden eten en vooral niet pittig eten (lekker handig als je 24 uur per dag alleen maar aan eten kan denken, en vooral in Suriname geniet van eten en natuurlijk lekker pittig)

Onze vlucht zou om 11:30 vertrekken en we zouden Hetty op Schiphol ontmoeten.. Onderweg in de auto zei ik nog tegen Miriam, ‘ik heb nog nooit vertraging gehad met vliegen”, (dat klopte ik nog af op het dashboard kastje, waarschijnlijk omdat dit geen ongelakt hout was is het dus misgegaan....

T begon al met m’n bagage die 1 kilo te zwaar was dat zou me 100 kosten....whaaat hoe ist? M’n Toilettas bij ma in de koffer gedaan dit scheelde 2 kilo, rare weegschaal vind ik dan.

Tijdens innemen van Bagage zagen we Hetty en dochter Althea. Leuk hen weer te zien.

Toen kwam het afscheidmoment......zo vreselijk......dat sla ik liever over, anders moet ik zo naar de wc en dat durf ik niet in het vliegtuig.

We hadden achteraf helemaal niet zoveel tijd want we moesten langs veel controles, de bodyscan, we moesten lachen naar een camera ipv een strenge man van de marechaussee aankijken tijdens de paspoort controle. Kortom was dat al een hele happening. Om 11:00uur mochten we aan boord, prima plaatsen die ik van te voren had ingecheckt...(achter de vleugel bij het raam, daar is bij neerstorten de meeste overlevingskans.

Daar zaten we dan met opgeblazen nekkussen en oordoppen klaar voor de reis.....PING hier de gezagvoerder er zijn 2 passagiers waarbij is besloten is dat ze niet meegaan, en hun koffers worden uit het toestel gehaald....oke kan gebeuren.. Na ongeveer 20 minuutjes gingen we op weg naar de startbaan, waar ik me schrap zette met een hartslag van 220, enorme onrust door heel m’n lijf, en in mezelf zeggen wat doe ik hier toch weer met m’n groot bakkes ook altijd, was thuis gebleven...PING hier uw gezagvoerder....we hebben problemen met een benzinetoevoer klep......noooo way klootviool dat ga je niet menen. Dat ga je niet serieus omroepen en ik dan nog in dit ding 8:30 uur zitten.....schei uit. Maar helaas ja, we taxieden naar een andere plek waar de monteurs het mankement zouden maken... Ik hup m’n mobiel van vliegtuigstand gehaald en m’n nabestaanden eeeuhm naasten verwittigd dat we voorlopig nog niet zouden opstijgen,

Uiteindelijk werd het benauwder en warmer in het toestel omdat als de motors niet draaien er geen airco is. Na een uur riep de gezagvoerder om dat er een onderdeel gebracht moest worden en dat dat een half uur zou duren, dan nog het maken en weer opnieuw taxiën pak en breed dus nog een uur in t vliegtuig aan de grond.

Na 3 uur uitgedroogd PING de gezagvoerder vroeg zich af of menigeen het al op internet had gelezen, maar er was besloten om toch over te stappen op een ander vliegtuig....jeujjj alles beter dan nog 1 minuut in dit ding. Na 3 uur mochten we eruit en zijn we met bussen terug gebracht naar de terminal waar we te horen kregen dat we vouchers kregen voor eten, hier hebben we maar lekker een Medium Heineken van gedronken. Mijn telefoon heb ik nog kunnen opladen aan een stopcontact ergens bij de gate, waar ook nog een man onwel was geworden en is meegenomen door een ambulance, ik heb nog even getwijfeld of ik een scène in elkaar kon zetten door op de grond te vallen en een soort epileptische aanval na te doen ofzo zodat ze me een infuus konden geven zodat ik nu onder narcose het vliegtuig in kon. Maar Na nog 2 uur vertraging zijn we dan uiteindelijk aan boord gegaan, en daar zit ik nu in zonder narcose, met een opgeblazen nekkussen een volle blaas en Marco Borsato door m’n speakers, Ma ligt in foetushouding heerlijk te slapen, en ik heb alles onder controle en let vooral op de stewardessen of ze t nog steeds leuk vinden, want als die benauwd kijken dan is er stront aan de knikker en dan zal ik in moeten grijpen.

Na 8:30 vliegen PING de gezagvoerder met de verlossende woorden, we gaan over 10 minuten landen...

En daar was weer dat moment van uitstappen en de heerlijke geur van Suriname. Geweldig om hier weer terug te mogen zijn. Na nog een uur wachten bij de douane konden we eindelijk door naar de uitgang waar Julien ons stond op te wachten. Weer een warm welkom. De koffers inladen en op weg naar Lelydorp, dit is ongeveer 30 a 45 minuten rijden. Voor mij was alles bekend, maar ma moest echt even wennen aan het links rijden wat ze hier doen. We waren ondertussen 24 uur wakker en na die reis ook wel een beetje zombie achtig maar door de euforie en de indrukken blijf je gewoon wakker. Bij aankomst bij Hetty en Julien thuis vertelde ze me dat ze een appartement voor ons geregeld hadden en een auto waar ik gebruik van mocht maken. Zo hadden we toch wat meer privacy, Waaaauw super, wat lief. Maar ook wel moeilijk om zoiets aan te nemen, ik kan er niet over uit dat dat voor mij en ma geregeld wordt.

We gaan vandaag maandag 21-11-2016 naar Libi Makandra om kennis te maken en de auto op te halen. As Woensdag 23-11-2016 heb ik een afspraak met de activiteiten begeleidster van Libi Makandra om met haar een dag te gaan plannen voor de Bingo en een uitstapje met de bewoners, waarschijnlijk gaan we met de bewoners naar de Cola Kreek, Hetty vertelde me dat de bewoners daar enorm van zullen gaan genieten.

Ik heb de steunkousen thuis gelaten omdat men hier geen steunkousen draagt, best gek ivm de warmte. Misschien had ik ze beter mee kunnen nemen voor mezelf want ik heb weer ontzettende dikke olifanten voetjes.

Nou lieve allemaal, wij hebben het hier fantastisch, en voelen ons helemaal in onze nopjes en zullen er alles aan doen om hier op onze manier de bewoners in het zonnetje te zetten.

Jullie horen weer van ons, ik kan honderduit blijven kletsen over alles wat we al meegemaakt hebben, maar dat horen jullie een volgende keer.

Liefs Sanne en Marjo