Jeetje alweer twee weken voorbij...waar moet ik deze keer beginnen?

De avonddienst op de Ambulance was weer helemaal geweldig wat een belevenis. Allereerst even een stukje vooraf info over het systeem hier in SU.

Libi Makandra beschikt over een SEH met Ambulance en rijden dus naar oproepen in dit gebied waar meldingen vandaan komen. En ook komen er patiënten naar de SEH post met overige problemen (een soort HA post zoals wij die kennen)

Voor de Ambulance en SEH is er nog niet echt een financiering of regeling qua subsidie. Dus als de amulance uitrijdt of er komt een patiënt op de SEH dan moet dit betaald worden, de amulance broeder heeft me de dikke mappen met rekeningen laten zien van ritten en declaraties die dus nog niet betaald zijn....Maar niet uitrijden doe je dan ook weer niet want je laat mensen niet doodgaan.

Er is op dit moment wel iets in gang gezet zodat Libi Makandra voor de SEH toch subsidie krijgt zodat ze hun diensten kunnen blijven bieden.

Mijn dienst liep ik met SEH vpk Broeder Bansa en Chauffeur Fernando. Zolang er geen patiënten waren op de SEH of oproepen ben ik bij de zusters in de huisjes gegaan en heb ik met de bewoners gekletst.

Daar kwam patiënt 1 op de SEH een man die onwel was geworden en met zijn hoofd door de salontafel was gevallen, met een tongbeet, waarna bloeding uit de mond. Had enorme hoofdpijn.

Vrouw en 2 kinderen erbij aanwezig en waren erg bezorgd, Bloeddruk, saturatie, pols waren oke, de man bleek zich die dag erg druk te hebben gemaakt over z’n werk. Conclusie> Flauwgevallen door te druk maken> hoofdpijn.

Vlak daarna weer een auto, een lief klein zielig jongetje met krokodillen tranen, stond in de deuropening, z’n vader voerde het woord, liet het kindje daar maar staan. Vader was bezig met broeder omtrent wat te doen voor zijn zoon. Het kind had enorme opgezette lippen ogen en oren...Bansa vroeg me nou Sanne wat denken we hier van...Ik zei dit is een allergische reactie. Maar ik had meer iets van ach gerem vader neem je kind in de armen.

Ik liet het jongetje bij me zitten, t kon niet praten , ik aaide hem over z’n bol gehurkt voor hem en zei he wat vervelend die gemene bij (hij was inderdaad gestoken door een bij)

Z’n vader zei nonchalant ja dat is z’n cadeau vandaag gestoken worden door een bij want hij is 5 jaar geworden. Ik vond het eens stomme grap, heb nog even met de kleine man gezeten met een handschoen gevuld met lucht. Vader nam medicatie mee voor de allergische reactie... Het kind heeft tot de deur stilzwijgend me aangekeken toen hij wegliep, steeds achterom kijkend alsof ik de attractie van de dag was...en hij het bijzonder vond dat hij aandacht kreeg. Ik heb de indruk dat het kind van vader flink moest zijn. Gerem.

Na nog geen 5 minuten dat ik weer in de huisjes was ja hoor Fernando riep Sanne we gaan uitrijden...yeahh dacht ik, en ik rennen naar voren (m’n eerste sprint weer sinds ik hier ben ai, buiten adem) stijve hark.

Daar gingen we dan, sirenes aan, en dan over de drukke wegen hier, niet alleen sirenes maar ook en bepaalde klank die ze aanzetten dat ze ECHT NU aan de kant moeten, die klank heeft ie constant nodig gehad, mensen horen soms de sirene niet ivm de harde muziek in de auto's.

Ik mocht voorin en Bansa de SEH vpk achterin.

We gingen op een dame af met ademhalingsmoeilijkheden. Aankomende op een kruising zagen we een agent heftig wuiven....een man stond helemaal in paniek te wenken naar een dame in zijn auto. Ik stond binnen 1 minuut bij de auto, broeder Bansa was heel rustig, mij iets te rustig. In de auto lag een vrouw helemaal in paniek met grote ogen te happen naar adem, en riep dat ze elk moment zou stikken, al vrij snel kreeg ik door dat dit of paniek was of hyperventilatie, (later nog zei Bansa hetzelfde “ als mensen schreeuwen dat ze stikken of roepen dat ze doodgaan dan gaan ze echt niet”)

Ik was bezig contact te zoeken met de dame en sprak haar streng toe dat ze me aan moest kijken, en met me mee moest ademhalen. (De man die haar gevonden had was werkelijk helemaal in paniek en zou bijna zelf zijn gestikt van de angst) hij riep allemaal doe iets doe iets. De dame bleef happen naar lucht als een vis op t droge. Toen Bansa eindelijk bij me was zei hij ohhh het is deze dame. Ik dacht huh???

Hij zei dat ie haar kende van eerdere meldingen, en besloot haar toch maar mee te nemen met de ambu naar Libi Makandra.

We hebben haar in de ambulance achterin naast me neer gezet, voor ik t wist zat ik daar met bleek achteraf een 15 jarig meisje, met hyperventilatie...oke dan kan ik nog wel aan.

Broeder Bansa voorin. Ik praatte met het meisje en ze bleef maar zeggen ik stik ik stik...tussendoor gaf ze wel antwoord ik zei wie ik was en dat we haar zouden helpen en dat het goed zou komen...en ineens draaide ze met dr ogen weg en viel ze flauw ik kon haar nog net opvangen, maar daar zat ik dan in een schuddende wagen (lang leve de Surinaamse wegen) het meisje heb ik met horde en stoten op het brancard kunnen leggen, en tegen gehouden tegen het schudden van de ambulance op de weg.

Voor de zekerheid toch maar even haar pols gecheckt en haar ogen...geschreeuwd door het Luik naar voren dat ze ‘denk’ ik was flauw gevallen...die komt zo wel weer bij riep Bansa...euhmmm oke!

Aangekomen op Libi was ma daar ook weer, het meisje nog steeds onwel en zo de SEH naar binnen, waar Bansa zei zo en nu mag je wakker worden. Kom op hup staan. Het meisje opende heel traag haar ogen...Fernando en Bansa zette haar op een stoel waarna ze met haar hoofd op tafel lag, ik heb de bloeddruk, pols en saturatie gemeten maar deze waren oke. Mij was wel duidelijk dat dit meisje psychisch nogal wat schade had.

Toen moeder kwam vroeg ik of t meisje bekend was bij de psychiater of psycholoog. Dit was zo, ik zal hier verder niet over uitwijken ivm privacy, maar schrijnend was het zeker.

Later zaten we op wacht voor bij de SEH waar we super hebben moeten lachen om de verhalen van Fernando en Bansa over hun avonturen op de ambulance. We waren best melig, de manier waarop ze situaties in het dachtlicht zetten over hoe het hier in Suriname gaat zorgt voor verbazing.. Dat ma en ik verbaasd zijn snap ik nog maar zelfs zij denken ook vaak van gebeurd dit echt?

De meldingen komen namelijk binnen via de politie, want anders kan iedereen zomaar de ambulance bellen als grap...dus hier belt de politie de ambulance.

Dat betekend dat de ambulance broeder dus een melding binnen krijgt die soms zo krom is als een hoepel....bijvoorbeeld een oproep ivm een bewusteloze autobestuurder die heel veel pijn aangeeft waarbij lijkt dat hij z’n arm heeft gebroken dus aub spoed....haha hebben jullie ooit iemand die bewusteloos is horen zeggen dat ie pijn heeft??? Een lol dat we hadden. Wel fijn om te zien dat ze hun werk met plezier doen, en er zelf ook maar het beste van proberen te maken. Vechten hier tegen de kromme systemen die de hulpverlening hier vertragen heeft geen zin, dus doen waar ze goed in zijn is mensen eerste hulp verlenen daar gaat t om.

Tijdens onze lollige gesprekken kwam er een auto het terrein op, een man met een stuk hout in z’n teen...ik zei nog nou nou een stuk hout? Een splinter zeker?

Nou nee...toen ik de bebloede voet schoonmaakte draaide mijn avondeten heel even een rondje, en ik kan best veel hebben.

De man had op slippers gelopen en tegen een stuk hout geschopt, waarna er echt een stuk hout zo z’n tweede teentje in was gegaan.

Ik heb Bansa geassisteerd met alcohol verdovingsinjectie en aangeven van mesjes en pincetten, er werd ruw gesneden en vond t bizar dat een SEH vpk dit kan...ik dacht nog aan zenuwen en weet ik wat hij kon raken, nadien de man verbonden en nu maar hopen dat z’n teen er de volgende dag nog aanzit. Nou dit was me wel een avondje.

Volgende dag stond inkopen doen voor de Bingo op het programma. Tijdens het winkelen merkte ik dat er iets niet helemaal lekker zat in m’n buik en darmen. M’n gevoel klopte heb 2 dagen plat gelegen met een of andere bacterie in m’n maag en darmen... Oh wat was dat beroerd... M’n doosje lucifer, wc, en water waren m’n beste vriend.

Gelukkig was ik voor de bingo weer in orde, we zouden om 10:00uur beginnen, de prijzentafel was gereed we hebben de bingo kaarten laten plastificeren en alles was gereed, een hapje een een drankje, muziek en microfoon. Alleen de zusters lieten op zich wachten. Wat bij ons 10:00uur is is 10:00uur, hier weet ik dat het anders gaat, ben zelf persoonlijk de zusters gaan halen om 10:20 met de vraag waar ze bleven de meest bizarre antwoorden. We konden pas beginnen als zij er waren want de bewoners zelf konden niet allemaal zelf de fiches leggen. Ik heb zelf even tot 10 getelt en om 10:40 gingen we van start. Mama maakte foto’s met de ipad en ik las tergend traag (voor mij een hele goeie oefening) de nummers voor. Er ontstond ruis want wat was verticaal of horizontaal? Uiteindelijk was ik op dreef en vielen er her en der een bingo, ik nodigde dan de zuster uit met de bewoner om een prijsje op te halen, de stralende gezichten van de bewoners en de opmerkingen die ze hadden vond ik werkelijk zo verbazingwekkend. Een dame die zich amper verstaanbaar kan maken, was helemaal in tranen dat ze een stukje zeep met een badstof doekje kreeg. Een andere man bad tot god aan m’n bingotafel voor 2 scheermesjes en een Deo. Weer een andere dame zei maar ik kan toch niks nemen want er zijn nog zoveel anderen. En hebben die wel iets (ma en ik hadden voor alle bewoners wat gekocht dus niemand zou met lege handen naar z’n huisje terug gaan) we hebben moeten praten als brugman dat mw toch zelf wat uitkoos.

Het is zon verschil qua mentaliteit, ik weet niet of jullie ooit in Nederland een bingo hebben meegemaakt met de ras echte kien oudjes, nou die gunnen elkaar de prijzen niet eens, die gaan elkaar bijna te lijf met hun wandelstok als de ene ten eerste op hun stoel zit in de zaal en ook nog eens de hazelnootreep wint en hem niet deelt.

Hier zie ik toch echt een stukje meer waardering in de mensen terug. De mensen klagen niet. Ik zal niet alle Nederlandse oudjes over 1 kam scheren, maar ze mogen echt niet klagen. Alle voorzieningen die wij in Nederland hebben,dagbesteding, buurthuizen met vrijwilligers, ouderenfonds, onze mantelzorgers. Dat is hier niet, en daarom ben ik zo blij en geeft te me enorme voldoening dat we de mensen hier op onze manier kunnen verwennen.

Sorry mensen het wordt toch een lange versie...

Zaterdag 3 december dagje dierentuin met alle zusters en hun kinderen, dit was geheel verzorgd door de directie en staf van Libi Makandra, dat is al een geweldig mooi initiatief dat ze dit doen voor de zusters. Ma en ik vooruit ook mee als vrijwilliger.

Jemig wat een dag was dat.....als je me kent, en ik met 50 kinderen.....NO way dat dit mijn dag zou worden, maar goed ze doen zoveel voor ons dus we waren om 8uur paraat bij Libi Makandra om te helpen.

Aangekomen in de dierentuin nog voordat de hele meute kwam, zodat we alles klaar konden zetten, want ma en ik mochten helpen in de kleur en verf hoek jeeeeeuj...(Not) kleuren in een dierentuin? Ik snapte er nog niks van. Een rondje gelopen en de dieren bekeken, bloed heet wast, er zat enorm veel ongedierte, de dieren zaten in kooien wat ik niet vind kunnen maar daar ga ik niet over uitwijken, ben hier niet voor de dieren daar is hoop ik wel weer iemand anders voor.

De hele ochtend rook ik al een lucht van kadaver... Dan daarbij de hitte en t ongedierte ohh wat vond ik t vreselijk. Ondertussen hebben we de stoelen en tafeltjes uitgestald voor de kleur en Verfhoek. Ineens een hoop commotie want er was en aap ontsnapt en die zat precies in de boom boven onze tafels, er was een Nederlandse dierenverzorgders die rond 09:30 met een stoel bij de boom is gaan zitten bij de aap. Die aap kwam natuurlijk niet eruit. En alles moest wel doorgaan.

Daar kwamen de kindjes, maar wat waren ze lief rustig en beleefd. Je zou zeggen dat de kinderen met de moeders naar de dieren gingen kijken, ik zou als kind roepen ja jippie de apen en de olifanten....maar nee de moeders ploften op een stoel, en de kinderen speelden in de speeltuin reden met een treintje gehuurd door Libi Makandra over het terrein en de kleur en verf hoek zat binnen no time vol. Dus ik moest aan de bak met ma, met volle trots maakten ze tekeningen die ma dan ophing in de hutjes. En ik heb me werkelijk de hele morgen afgevraagd waarom het in een dierentuin zo naar kadaver kan stinken... Uiteindelijk was ik het zo beu dat ik naar de vrouw onder de boom liep een haar vroeg, waarom ruik ik een dood dier... De dame zei dat ze orders zou geven aan 1 van de personeelsleden om even een ronde te doen, wachten had ik geen zin in dus ben de geur gaan volgen, in de bomen en struiken. Zelfs de kinderen zeiden mw het stinkt hier zo..

Uiteindelijk heb ik t opgegeven en zei tegen Roy de klusjesman van Libi Makandra echt bijna boos ruik jij dit nou nie???? Wat? Ik zeg die smerige lucht van kadaver. Zegt ie half binnensmonds ja das van de aasgieren kooi achter je toch? Ik zeg huh wat? Ja kijk dan dat zijn aasgieren die eten toch kadaver....en ja hoor daar lagen in de kooi op de grond 2 kadavers van iets wat ooit heeft gevlogen ofzo....gadverdamme

Ik ben naar de dame onder de boom gelopen en heb gevraagd wanneer die aasgieren van plan waren het kadaver op te eten? De vrouw zei dat dit wel elke dag ververst moest worden (in hoeverre je een kadaver vers noemt) en ze zou ze laten weghalen.

Hoe warm t ook was en hoe klaar ik er ook mee was ik heb de hele kleur en Verfhoek met kindjes verhuisd naar een andere hoek waar de lucht niet meer te ruiken was.

De dag verliep verder voorspoedig de kinderen hebben zich geweldig vermaakt en zijn op alle wenken bediend, popcorn, suikerspin, ijs, drinken, chips, sping en luchtkussen. Aan het einde kwamen er drie ambulance broeders van Libi in pak en kregen alle kinderen een cadeautje en de boodschap voorzichtig te doen in het verkeer.

Er werd door de kinderen gedanst op muziek, met allerlei bewegingen waar ik nog wat van kan leren, geweldig mooi.

Ik ben na die dag nog nooit zoooo blij geweest met een douche en schone kleren.

Die avond op stap geweest naar Buitengewoon en naar NeXT met Charlene, dionne, rab, nichtje met vriend en eens student fysiotherapie. Nachtleven weer eens gezien, zoveel mensen wat tot diep in de nacht hier nog leeft. Stampvolle casino's, waar je gratis alle dranken kunt krijgen en eten.

De zondag zijn we eens heerlijk gaan relaxen bij een resort genaamd Jacana, dit is lekker dichtbij en heel mooi aangelegd zout water bad, wat heerlijk fris en koud water is. Heerlijk om even af te koelen en te relaxen....heb wel 100x die dag gezegd tegen ma ohh wat lekker he is dit. Een koud biertje een bar in het zwembad, we voelden ons net even hele rijke mensen. Wel heel raar dat je in je bikini ligt met 32 graden en je uit de speakers hoort O holy Night of Jingle bells, alles is versierd er hangen kerstballen en er staan kerstbomen maar dat gevoel is zo raar.

Omdat we elke dag bij Hetty eten, overslaan is geen optie, Hetty staat erop dat we komen, hebben we voorgesteld om een Hollandse avond te houden bij Hetty voor alle kids van Hetty ook erbij.

We zijn naar een grote winkel geweest waar ze allemaal Nederlandse producten verkopen.

We hebben andijvie met spekjes, pannekoeken en appeltaart gemaakt voor ze. En omdat het 5 december was hadden we voor allemaal een klein cadeautje ingepakt. Was een erg leuke avond. Het eten van Hetty is zoooo lekker, dat t gewoon zonde is om buiten de deur te eten.

We hebben al zoveel mogen proeven en van mogen genieten echt heerlijk.

Roti, Moksalesi, sopropo, antroewa, ala kondre soep, okersoep, bami, nasi, tayerblad, pitjil, cassave, en dan nog alle fruitsoorten die aangeboden worden.

Deze week een todo lijst gemaakt voor ons uitje naar White Beach waar we 13 december heen gaan. Wie doet wat? Vervoer, eten, drinken, medicaties, incomateriaal.. Van alle kanten worden mensen opgetrommeld om mee te werken aan deze dag.

Op Libi Makandra nog wat donatie spullen (verpleegkundige materialen) uitgezocht en opgeruimd, en in de avond naar Buitengewoon waar opnames waren voor een videoclip, waar een groep bekende Surinaamse zangers een clip opnamen met een nummer met een kerstboodschap.

Gisteren met Hetty en Ma naar het KOVAB college geweest waar 6 zusters van Libi Makandra hun zorghulp diploma hebben gekregen. Er was ook een studenten van het jaar, en dat was ook een zuster van Libi Makandra, erg leuk om mee te maken en heel bijzonder hoe deze student van het jaar werd toegesproken, ze was heel emotioneel en ma en ik moesten zelfs even slikken. Een enorme waardering vanuit haar kant, dat ze de kans heeft gekregen dat ze vanuit Libi Makandra het vertrouwen heeft gekregen deze opleiding te mogen doen. Zelfs de pers was aanwezig en in de avond keken we met z’n allen het nieuws, en daar kwam het ook voorbij.

Volgende week breekt weer de laatste volle week aan, met op dinsdag het dagje uit en we nemen Hetty en Julien 3 dagen mee het binnenland in.

We gaan naar Isadou, dat is ongeveer 3 uur rijden en dan nog een half uur met de boot het binnenland in. Vrijdag een kerstzangdienst op t onafhankelijkheidsplein, waarna om 00:30 het nachtleven begint voor de 60+ ers en daar wil Julien ma heel graag mee naartoe nemen, en wil dat ook wel weer eens zien, hoe de garde van 60 hier zich uitleefd. Dan nemen we de laatste zondag de hele fam mee uit eten.

We zitten propvol deze week om alles nog mee te maken....genieten van alles wat we nog mee kunnen pikken.

Ik baal ervan dat ik niet alles kan opschrijven, maar dan wordt te echt teveel, jullie houden nog wel wat persoonlijke verhalen van me te goed. Op een verhaal als dit zit ik 3 uur en is dan weer zonde van m’n tijd hier.

Vanavond hebben we een 80’S 90’s party van een zus van Julien waar we met de hele fam naar toe gaan.

De regentijd is nu aangebroken dus we hebben elke dag even verkoeling door enorme hoosbuien, maar t mooie is dat het na een uurtje weer helder en strak blauw kan zijn.

Voor nu weer de groetjes en tot de volgende keer.

Bigi Brasa Sanne en Marjo.