Daar ben ik weer!

Afgelopen dagen hard gewerkt aan de zorgdossiers, taken verdeeld onderling, zo is mijn taak de basiszorg plannen invullen! Ik moet van elke bewoner een soort schema maken wat er bij die bewoner per dag moet gebeuren! Dus als je dat zorgplan leest moet je aan de hand van die gegevens de bewoner in de dag, avond en nachtdienst kunnen verzorgen, helpen en begeleiden! Een hele klus dus, wel leuk maar ik ben totaal geen kantoor mens en de hele dag zitten en hangen is niets voor mij! Dus nog even doorwerken en dan hoop ik dat het volgende week af zal zijn! We draaien nu dus niet alle diensten en zijn niet op de werkvloer, maar zitten op kantoor de komende 1,5 week! De andere collega´s zijn bezig met medicatielijsten en persoonlijke gegevens.

Vorige week hebben wij 4ren onze eerste 2 nachtdiensten gedraaid! De dienst begon om 21:30 en duurde maarliefst tot 07:00! Een hele lange ruk dus, en ik hoopte maar dat we flink aan de gang moesten want ik zou niet weten hoe ik wakker zou moeten blijven! Ik ben met zuster Hoepel meegelopen (een meisje van 23)De nachtdienst begon met een ronde, we gingen alle huisjes langs om te kijken of de mensen goed in bed lagen, en of ze eventueel verschoond moesten worden! Wat me opviel was, veel muggen, kikkers, gruwelijk grote libellen´s, gekko´s en andere rare beesten! Deze beesten zaten op de muren in de kamers, en kwamen uit de wastafels gekropen! Dat was dus oppassen geblazen voor mij, terwijl iedereen hier de beestjes lief vind en zegt die doen toch niets? Waarop ik denk als ze niets doen, waarom zitten ze hier dan? Na vele natte lakens verder zei zuster Hoepel dat ze ging eten? Ik dacht eten? Begint dat nu al? Ze had een grote bak met kippenpootjes van een soort KFC restaurant en een volle bak met slappe friet! Ze nam dit elke nacht mee vertelde ze en deelde dit aan alle collega´s die iets wilden! Ik heb erg gelachen met Zuster Hoepel, het is een jonge meid en erg lief voor de mensen. Ik heb haar dan ook bijna de hele nacht overhoord, over hoe haar leven eruit zag hier in Suriname! Ze heeft een kindje van 3 en ze gaat vaak stappen tot diep in de nacht, maar houdt ook van toneelvoorstellingen. Ze praat zo prachtig en het is jammer dat ik het niet kan verwoorden in letters! Ze vertelde Ík weet niet te zwemmen´!!! Oftewel ze kan niet zwemmen! Ze kwam niet verder als het 3^de bad en heeft haar biezen gepakt! Toen ze uitgelegd had dat ze een moks'a lesi was (waarvan ik dacht dat het eten was, maar schijnt dus ook een ras te zijn) zei ze dat ze ook alle talen verstond!

Ik zei toen ´Gij verstoad niet wak zeg´ hierop zei ze nee ik versta geen Spaans! (haha) Ondertussen zat er een gruwelijk grote kikker binnen, ik was met beleid aan het stampen op de vloer om dat beest buiten te krijgen, maar zuster Hoepel nam een aanloop alsof ze een penalty ging nemen en sjoeffff daar ging de kikker!

Omdat we toch in het ritme zaten van de nachtdienst, zijn Anouk en ik toen we uit de nacht kwamen naar La Caff geweest, de kroeg die ik eerder noemde in vorige verhalen! (In Paramaribo) en wat bleek! Wie stonden daar? De Friezen kneuters! Haha, nog even biertje mee gedronken en wat gekletst. Toen we weer bij de groep stonden, zei Anouk eej daar is Damaru (de zanger die met Jan Smit een duet heeft met tuintje in mijn hart) Hij kwam aanlopen met andere jongens en ik dacht nog wat een broekie, maar omdat ik iets te lang keek, kwam hij aanlopen en zei hij tegen Anouk en mij Dag dames! Waarop ik zei: Kom je een duetje zingen? Hij zei: nee haha dat niet! Ik zei nog iets over een paling en hij kon er wel mee lachen! Hij werd niet eens opgemerkt en ik dacht ik zal maar geen foto's maken als een lompe toerist! Hij blijkt daar vaker te komen maar niemand kijkt er meer van op, zo blijken er dus ook vaak genoeg allerlei voetballers daar te komen, zo stond Edgar Davids er ook een keer tussen! Nu ik dat weet, neem ik elke keer mijn camera opgeladen en wel mee! En hoop ik toch wel wat te spotten in die tent! Van de Surinaamse mannen word ik stapel gek, het is net of ze hun poesjes zoeken het is continu ksssst of psssst en maakt niet uit hoe oud of hoe lelijk je bent. Het gaat heel de dag door! En ookal negeer je ze, ze blijven kssssssssssten en psssssssten.

Verder zijn Anouk en ik dat weekend bij een volleybalwedstrijd wezen kijken van een vriend, waarbij we zijn lek gestoken door die verrekte rot muggen hier! Hebben alles al geprobeerd qua smeersels maar die beesten lijken er immuun voor te zijn. Ook hebben we het weekend gloed nieuwe matrassen gekregen, want de vorige waren zo versleten dat je met je bips de lattenbodem raakte, dus ik heb de afgelopen dagen heerlijk geslapen.

Zondag zijn we met Hetty en haar dochters naar een 40-jarige verjaardag geweest van een familielid, terwijl wij die vrouw niet eens kenden! Erg leuk om mee te maken, het was in de tuin bij die vrouw, en alle visite nam eigen eten mee, we kregen heerlijk eten. En er was een band met live Surinaamse muziek, en alle gasten (leeftijd maakt niet uit), waren aan het swingen/hossen op de muziek! Het is zo gastvrij allemaal hier, je mag meenemen wie je wilt en je wordt zo hartelijk ontvangen.

Van de week zat ik even te zappen op de televisie, want wij kunnen hier op een bepaalde zender het RTL nieuws ontvangen! En wat bleek: Goede tijden Slechte tijden was erop! Bij navraag in Nederland lopen we toch wel een beetje achter bij jullie in Nederland!

Ik heb zoveel te vertellen pfff het houdt niet op, dit verhaal is dan ook een samenvatting van 2 weken. Els is eergisteren aangekomen! (Els de Boer is een collega vanuit Thebe, ze coördineert dit uitwisselingsproject) en komt kijken hoe het hier ons vergaat, en komt met de directie van Libi Makandra wat gesprekken voeren over hoe de gang van zaken er voor staan, en of er meer groepen gaan komen! Ik zou zeggen houdt het in de gaten voor de collega´s die dit lezen en geef je altijd op! Deze kans is super! Ik was heel die dag zenuwachtig omdat Els zou komen want ze had mijn laptop bij, en een envelop met wat spullen voor mij! Toen ze aankwam hebben we eerst lekker geborreld op ons terras, en ik zat te wippen op mijn stoel, ik had gezien dat els uit haar koffer nog allemaal dingen voor mij haalde, en dit was een grote verassing! Toen Els weg ging ben ik met pakketje naar mijn kamer gegaan, ff een momentje voor mezelf, van mijn zus Linda een pakketje met allerlei leesvoer, snoep, en een lieve brief en foto! Erg Leuk! Bedankt Lin! En van vriendin Joyce een envelop met foto´s een hele lieve Mon Chi Chi een aantal muziekcd´s en een mooie brief! Bedankt Jos! Van vriendin Marion ook een leuke kaart! Bedankt Moatje! Maar toen??? Ik zag niets van ons pa en ma en mijn zusje! Ik dacht of ze hebben het druk met verbouwing of ik kijk niet goed, in mijn laptop tas zat niks

Ik kreeg het warm, maar ja ik dacht misschien komt het met de post! Wat bleek: de rotzakken het zat In mijn laptop! Haha toen ik hem opende kwam er van alles uit, haha kmoest wel ff slikken hoor! Mooie brief van mijn zusje(bedankt Jas love you!) kaart van Pa en Ma en foto´s van de verbouwing in huize van Beek (Bedankt!) En tekening en fotos´s van mijn lieve nichtjes Fleur en Lotte! Na even een momentje voor mezelf heb ik alles meteen boven mijn bed gehangen, het wordt al wat!

Ook wil ik graag Fam quirijns en Alof en Mirella bedanken! Wat leuk om een kaartje via de post te krijgen! En dat jullie aan mij denken! Het is zo leuk als je aan het werk bent en de secretaresse roept je naam omdat er post voor je is!

Ik vrees dat mijn verhaal toch weer erg lang wordt Sorry

Dit weekend zijn we met Els de Boer en haar man en de kinderen van Hetty gaan varen! Met die boot waren we al eerder weggeweest, dus we wisten wat ons te wachten stond! Dachten we! In plaats van zon en relaxen, was het stromende regen, maar met toch wel een hele mooie rimboewandeling in het oerwoud! We zijn aangemeerd bij een oude suikerplantage helemaal in de middle of nowhere! Allemaal op slippers en geen oudback of rimboe kleding! Hebben eerst wat gedronken en gegeten! Toen begon de wandeling! Nou prachtig en dan met die regen erbij, maar ja wel op slippers en de grond was glad van de modder en klei! Maar ik voelde me een echte Robinson, over boomstammen over het water met de regen druipend over je hele lijf! En het geluid van allerlei beesten, insecten op de achtergrond, dit eiland was een stuk ruiger als op Anaula, omdat dit geen paden had, dus de schoonzoon van Hetty ( de bootman) moest met een kapmes de paden vrij maken! En de boomstammen zijn zelf over het water gelegd, en dan met slippers erover nou je snapt wel dat dat niet bevorderlijk was voor de revalidatie van mijn enkel maar ja ff doorbijten, want wilde het niet missen! Ik heb meerdere broekplas momenten gehad, en heb vaak kruisbeens even stil moeten staan! Om mijn collega's en de andere die stuk voor stuk uitgleden. Lastig hoor zon zwakke sluitspier! Ik heb me aan iedereen verontschuldigd dat ik ze niet uitlachte, maar gewoon TOElachte! Na vele actiefoto´s en mooie planten en bomen verder, vond ik het allemaal nog steeds erg leuk! Vond het zo mooi, ik kon het niet vaak genoeg zeggen! Maar je voelt het al aankomen, de ellende begon toen voor mij! We waren bijna terug bij de boot, ik liep voorop met een Surinamer en we liepen door een soort moerassig iets! Ik was doorweekt door de regen, en ineens voel ik iets in mijn haar, maar doordat het zo nat was kon er ik het niet vinden, tegelijkertijd begon er iets in mijn oor te zoemen, heeeeeeeeeeel hard! Het was net of het in mijn hoofd zat! Nou ik ben gaan gillen als een speenvarken want het werden er steeds meer, ik gooide mijn haar los, en hing voorover en stond tot mijn enkels vastgezogen, kon geen kant op, slippers zaten nog onder mijn voeten die zogen dus ook vast! Ik heb staan schudden en gillen, en voelde met mijn handen in mijn haar, en er kropen zowat 8 beestjes in mijn haar, met enorm gezoem, ik kon ze niet pakken want ze kropen zo snel naar mijn hoofdhuid! En omdat ik er zelf niet bij kon, pikte ze al! Nou mensen ik kon wel janken, maar omdat ik natuurlijk heel de rit het hardst gelachen heb, konden mijn collega nu om mij lachen! Marian heeft me staan vlooien en trok allerlei beestjes (soort vliegen met rare poten) uit mijn haar, ik heb er zelf ook nog wat uitgetrokken, en ze voelde zo smerig aan! Bah bah bah. Het was zo vies omdat die beesten meteen naar mijn hoofdhuid kropen je kon ze bijna niet pakken! Ik zat even later op de wc, en alles krioelde in mijn hoofd en lijf, heb naderhand nog 1 vastzuigend beestje uit mijn haargrens geplukt! Wie weet wat dat was! Brrrrr ik krijg er nog kippenvel van! Heb op de boot als een soort schizofreen alleen maar in mijn haren zitten voelen of er nog wat zat! Het was een prachtig mooie dag, maar die beestjes verpesten voor mij de ontspanning van die dag.

De volgende dag hebben we heerlijk uitgeslapen en zonder dromen over nare beestjes, zijn we naar een Hindoestaans feest gegaan, dit was achter onze woning, het was een feest waar zo'n 400 man was uitgenodigd, het was allemaal prachtig versierd, het had iets weg van de Fata Morgana in de Efteling! Alle mensen waren zo mooi gekleed. Het feest was ter ere van een 40^ste verjaardag en het stel was 15 jaar getrouwd, ook werd hun dochter volgens het hindoestaans ritueel kaal geschoren, dat was me ook een hele happening! Het kind had het snik heet en wist niet wat het overkwam, er stond een vrouw naast het kind en die moest de haren opvangen op een roti (dat is wat ik hier bijna dagelijks eet)??? Dus ik vond dat best vreemd. Maar ze aten het gelukkig naderhand niet op.

We hebben daar ook mogen eten, dat was ook zo bijzonder, we moesten aan hele lange tafels gaan zitten, en kregen eten van een groot palmblad, er kwamen ong 10 mensen voorbij met een grote pan, met allerlei eten, je mocht kiezen wat je wilde! Zo bijzonder.

Na het feest was ik gebroken van alle drukte dat weekend.

Maandag hebben we met Els op het werk een soort evaluatie gehad, en besproken wat de plannen zijn m.b.t de zorgmappen, want die moeten ook geïntroduceerd gaan worden.

Dinsdag was een hele bijzondere dag! We zijn naar de begrafenis geweest van Elfriede Baarn-Dijksteel, ze was ernstig ziek en is op 63^jarige leeftijd overleden. 1 van ons heeft haar ook mee verzorgd tijdens haar ziekbed in de thuissituatie. Het was een nicht van Stan en Juliën. En Elfriede was een zeer bijzonder persoon voor het land Suriname. Iedereen kende haar als een persoon die met nadruk aangaf dat het belangrijk was om de betekenis van je eigen cultuur te leren kennen door kennis te nemen van en open te staan voor andere culturen. En dat waardeerden de Surinamers enorm aan haar. Waadoor ze een soort voorbeeld was voor de jongeren.We zijn in stijl naar de begrafenis gegaan, zo hadden we van Hetty een Pangi gehad, dat is een soort omslag doek, we hadden alle 5 hetzelfde motief. Dit was ook de wens van Elfriede. Dat de begrafenis dus groots zou worden werd ons duidelijk maar zo groots had ik nooit verwacht. Er waren allerlei mensen van tv, de president van Suriname was er! En wat me opviel, er werd ontzettend veel muziek gemaakt en gedanst! Zo werd de kist gedragen door 6 mannen, en ook zei dansten op de muziek, er was een grote stoet van familie, vrienden, en ook alle aanhangers van de organisaties waar Elfriede voor gewerkt heeft, we hebben veel foto's mogen maken, en hebben flink wat gefilmd. We hebben met de hele stoet 3 km naar de begraafplaats gelopen, onder begeleiding van 2 vrachtwagens gevuld met dansende mensen en live muziek, er stonden honderden mensen langs de kant te kijken! Want dit was voor de Surinaamse begrippen ook een hele grote happening! Zo hebben menig Surinamer dit ook nog nooit meegemaakt. Ik herkende heel veel godsdienstige muziek, zoals ABBA Vader en Hoger dan de blauwe luchten! Ik sta erg ver van deze droevige gebeurtenis af maar ik moest toch echt een paar keer slikken, en een traantje weg pinken, ik vond het zo raar, maar toch ook zo bijzonder. Ik kreeg echt begrip voor de manier waarop dit ging! Het had toch echt iets moois, er werd gehuild, gedanst, gelachen. Dit alles was ook de wens van Elfriede.

De mensen waren erg mooi gekleed, hele mooie hoofddeksels, het was mooie stof wat in stijfsel gedrenkt was zodat het in mooie strikken op de hoofden bleef staan.

Een koets reed voorop met de kist, en bij de begraafplaats aangekomen, werd de kist verder gedragen door de 6 mannen, er was een hoop gejoel en gelach! De menigte ging achter de 6 mannen aan, en we hebben het op video anders geloven jullie me nooit, de mannen renden van links naar rechts en van voren naar achteren, de kist zwaaide op en neer, en ik heb meerdere malen oeee en aaah geroepen omdat ik zo bang was dat de kist zou vallen! De dansende 6 mannen waren ook zo bezweet en gingen van hot naar her! Ik dacht ‘wat is dit' maar zo is de cultuur, en de betekenis hiervan was, dat de evt. kwade geesten zo niet de weg terug naar huis zouden kunnen vinden, omdat ze misleid werden door het draaien en het bewegen. Ik vraag me eerder af of die geesten er niet misselijk van werden! Ik zie het al helemaal voor me, wij in Nederland met de 6 mensen die bij ons de kist dragen met hoge hoed. ONGELOOFELIJK! De dag duurde al met al tot 19:00uur dus het was een hele lange en indrukwekkende dag, en ik heb lang niet alles kunnen vertellen hierover.

We hebben die avond met flinke hoofdpijn, nog Roti gegeten thuis met Els en haar man en zijn als een blok in slaap gevallen! Nu is het alweer Woensdag avond10-02-2010.

Morgen gaan we verder met de mappen, en ga ik me voorbereiden om door middel van kleine casuïstiek de zusters uit te gaan leggen, wat belangrijk is bij rapportage! Erg leuk om te doen.

Nog even iets, ik moest mijn stempel gaan halen bij de vreemdelingenpolitie! Dus ik had keurig mijn ticket en paspoort bij! Ik was aan de beurt en de agent zei: Wanneer gaat u naar huis, ik zei: op 2 Mei, hij bekeek mijn papieren en zei, U moet 4 april het land verlaten, want u hebt geen Multiple Visum maar een Single Visum! Daar had hij inderdaad gelijk in, maar ik heb er geen verstand van en heb dit niet geregeld. Gelukkig was Julien erbij, en die heeft met de man gesproken, maar ook hij kreeg te horen dat ik 4 april het land uit moest! het kon vanuit suriname niet verder geregeld worden. Anouk had dit al aangegeven van te voren, maar het zou wel loslopen zeiden ze! Maar nu dus, moet ik i.p het land uit op 4 april! haha maar dat gaat niet gebeuren! Als het goed is regelen ze het nu verder voor me, en hoef ik met niet druk te maken! maar ja, je kent het hier wel! Je moet niet teveel vragen stellen, en maar gewoon afwachten! Dus ik doe ondertussen gewoon mijn ding en ze zoeken het maar uit! Ik blijf!

Ik zou zeggen een zonnige groet vanuit het heerlijke Suriname

En tot de volgende keer.

Heel veel liefs Sanne

Ps: mocht je meer interesse hebben naar informatie over Elfriede Baarn-Dijksteel, ik weet zeker dat je bij Google genoeg informatie vind