Alweer genoeg inspiratie voor een nieuw verhaal!

Dag lieve familie, vrienden, collega's etc....

We hebben vorige week onze eerste grote vergadering gehad met Els de Boer en de Directie met Libi Makandra en broeder Mario! De vergadering heeft ongeveer zo'n 4 a 5 uur geduurd! Dus er is veel besproken en er zijn nu een hoop plannen op papier gezet en er is een planning, waar wij met z'n vieren mee gaan werken! Zo zijn de zorgmappen nu klaar, en draaien wij 3 dagen gebroken diensten zodat we bij elke wisseling van dienst aanwezig zijn om de zusters de zorgmappen uit te leggen! We hebben van de week onze eerste klinische les gegeven, en dat was wel even een tegenvaller, we hadden de les goed voorbereid, taken verdeeld, naslagwerk gemaakt om naderhand mee te geven, zodat ze van elke les die gevolgd is, een bewijs materiaal hebben! Er waren 27 zusters die zich opgegeven hadden, dus we hadden een grote groep dachten we. Op de bewuste dag kwamen er maar liefst 4 zusters opdagen, wij dachten eerst nog ze zullen wel later komen! Maar nee uiteindelijk zijn er nog wat avonddiensten bij gekomen, maar dat was puur toeval! We hebben de les wel gegeven, en naderhand is dit besproken met de directie om dit in het vervolg te voorkomen! Ik ga nu zelf aan de slag met het geven van coaching one the job! Met het onderwerp observeren en rapporteren. Dat is hetgeen waar ik de komende week mee aan de slag zal gaan, als dat doel bereikt is moet ik de medicatie verstrekking aan gaan pakken want dat is ook een onderwerp apart, daar zal ik later verder op in gaan als ik daar mee aan de slag ga.

Ook rondom mijn visum is alles nog onduidelijk, zo weet ik nog steeds niet beter dat ik 4 april het land uit zal moeten! Volgens meneer agent zou ik dat alleen vanuit Nederland kunnen regelen, ik ben dus heel benieuwd hoe dit zichzelf gaat oplossen! Mijn paspoort is nu al een week bij Dhr Dijksteel en hij zou het gaan regelen voor me, dus ben benieuwd.

Vrijdag na de vergadering zijn Anouk en ik met de Bus naar Paramaribo gegaan en zijn we gaan shoppen! Mijn doel was slippers, maar de keuze was zo reuze dat ik niet kon kiezen! Je hebt hier een winkel genaamd ‘steps' een winkel ten grootte van een supermarkt met alleen maar SLIPPERS, alle kleuren, ik heb er maar foto's van gemaakt zodat ik thuis kan kiezen welke ik uiteindelijk ga nemen. En als ik niet kan kiezen dan neem ik ze allemaal, en stuur ik het wel op met de boot! Kost toch geen drol hier! Verder hebben Anouk en ik ook nog in een Tuk Tuk gezeten, ook erg leuk!

Oh en een paar weken geleden zijn we met z'n vieren naar de Choice geweest (een supermarkt in de stad met alleen Nederlandse merken) de dochter van Hetty heeft ons met de auto daarheen gebracht! De winkel heeft ong de grootte van de AH. Nou geweldig, als je dan al die bekende producten weer ziet, ik vind het Surinaams eten echt heerlijk, maar even lekker een Nederlandse snack tussendoor is toch wel even lekker, ik heb dan ook voor 400srd (€100,-) aan eten ingeslagen, (unox tomatensoep, slankie smeerkaas, croky bolognese chips, picolini pizza's, sla, cup a soup, evergreen, tzaziki saus, kruidenboter van duyvis, wasverzachter, febrese, allerlei vleeswaren, crackers, pistache nootjes etc. ik heb er in ieder geval nu nog plezier van.

Dan het volgende hilarische onderwerp het BUS vervoer van hier! Het zijn een soort Dolmoes busjes die ook in turkije rijden! (zie foto) de busjes zijn opgepimpt van zowel buiten als binnen, van buiten stoer, en van binnen meestal kitsch! Met de meest afschuwelijke bekleding, met daarover een plastic laag ivm de zwetende mensen die dagelijks in de bussen zitten! Dit plastic plakt uiteraard aan je blote benen, zodat als je gaat staan na een rit, het lijkt alsof je beenhuid nog op de stoel ligt! Er staat meestal knoer harde muziek op in de busjes, waardoor je elkaar niet eens kan verstaan, de muziek varieert van jean- paul, tot bob marley en allerlei andere surinaamse muziek. Voorin de bus bij de bestuurder hangt een soort van dooie poes onder de achteruitkijk spiegel, (ik denk dat ze het mooi vinden?) ik vraag me alleen af waarom hangt er zo'n ding aan de spiegel. Het schijnt voor de sier te zijn. De chauffeurs zijn volgens mij mensen die de busjes zelf oppimpen naar hun stijl, en de kosten die ze verdienen mogen ze zelf houden. Ze hoef je ook nooit langer te wachten dan 2 min. Of er komt er weer eentje langs! Een ritje kost 1,60 srd.dat is dus ong 0,40 eurocent! Ookal ga je maar 10 meter mee in de bus dan betaal je nog 1,60 srd. Beetje krom maar ja dat is bijna alles hier wel qua regels haha!
Volgens mij zou zo'n busje niet harder mogen rijden dan 80 km/uur op de hoofdweg, maar de meeste rijden ongeloofelijk hard, en halen in op een weg waar het niet mag, waardoor ze net op tijd op hun eigen weghelft weer terrecht komen, maar steeds denk ik dat ze het niet halen, dan scheld ik of vloek ik ‘Nonde ju man' op z'n brabants, en achteraf denk ik oh ja shit ze verstaan nederlands. Waarna ik een glimlach terug krijg, waarmee ze willen zeggen, mens maak je niet zo druk!
Onder de snelle chauffeurs zitten helaas ook hele slome chauffeurs, en net als je even haast hebt om op tijd in de stad te komen, stap je allicht bij zo'n (ikhebnietzonzinvandaagendoehetrelaxt-chauffeur) in. Tsjah en daar moet je bij Sanne niet bij aankomen, want ik heb geen geduld daarvoor! We stapten in en hadden nog niets door, de chauffeur toeterde naar iedereen die langs de weg liep, en stopte om te kijken of ze misschien in zouden gaan stappen! Ging zelfs in zijn achteruit midden op de weg om een passagier op te pikken die aan kwam lopen! Ze verdienen natuurlijk meer als ze volle bussen rijden, want elk persoon is 1,60 srd waard! Hij stopte onderweg om wat drinken te kopen, hij stopte om zijn zijkant met terpentine schoon te maken! (ondertussen kwam er bij mij stoom uit de oren en ik dacht voordat hij dadelijk ook nog langs de wasserette rijdt, of een bloemetje gaat kopen voor zijn vrouw) zei ik ‘als u nu niet gaat rijden dan krijgt u geen 1,60srd' waarop de man zei, dan stap je maar uit en pak je een taxi.....(eigenlijk terrecht) De mensen snappen gewoon niet dat je nog meer te doen hebt op een dag! Maar ja ik dacht laat ik maar blijven zitten en me gemak houden, heb me verder wel van binnen op zitten vreten, want de rit duurde een dikke 60 min, en het is i.p. een ritje van Waalwijk naar Sprang-Capelle. Maar ach wij Nederlanders hebben ook geen geduld, tenminste ik niet! In heel Suriname zijn denk ik zo'n 20 stoplichten! Ideaal voor ongeduldige mensen! En die stoplichten dat is ook echt een giller! Als ze op rood springen, zie je de tijd in seconden af tellen, dus zo kun je zien hoelang je nog moet wachten tot hij op groen springt, zou ook ideaal zijn voor ons in Nederland, ik erger me altijd groen en geel, dat ik bij sommige rode stoplichten zolang moet wachten, en dan te bedenken dat ik iedere dag met mijn bincky continu heel waalwijk door moet, en dagelijks zo'n 50x bij een stoplicht dat op rood staat moet wachten! Het zou mij al een stuk helpen als ik van te voren al weet wanneer ik weer mag rijden. Ik vroeg me natuurlijk wel af wat de reden ervan zou zijn hier dat de stoplichten deze functie hebben! Misschien is het wel voor de neuspeuterende bestuurders, zo weten ze precies hoelang ze nog hebben om hun snotpin op te eten! Haha.

Het weekend zijn we met Els en haar man(Janus) + wij 4ren op de boot gestapt in Paramaribo om Dolfijnen te gaan spotten! De Surinamerivier ligt tegen Paramaribo en als je dus gaat varen kom je in de zee uit. Maar de zee lijkt niet op zee zal ik maar zeggen! Ik kon me er niks bij voorstellen, want het water heeft de kleur van karamelvla, en je kunt dus niet naar de bodem kijken, die kleur komt door de klei grond en het bauxiet wat hier geproduceerd wordt. We hebben ong 1,5 uur gevaren en toen heeft de bootsman de motor uitgezet! Ik dacht echt:'denk je nou echt dat we hier dolfijnen gaan vinden''???? Ik ben helemaal voorop gaan zitten op het puntje van de boot , en heb zitten fluiten als een dolle, ik kon me gewoon niet indenken dat we ze zouden zien, want als ik om me heen keek zag ik gewoon de waterkant met z'n mooie bossen! En dolfijnen zouden niet bij het plaatje passen! Maar ineens riep Janus, kijk daar! En jawel Dolfijnen, gewoon echte levensechte dolfijnen, net als in harderwijk, alleen dan nu in het wild. Onvoorstelbaar! Dus niks niet met dolfijnen zwemmen voor 200 euro of foto's in blauw water met jezelf en dolfijn voor 250 euro! Neeee!! Dit was echt, en dat maar voor 25srd(6,25 euro voor de boottocht p.p) Ze waren voor en naast ons. We gilden allemaal van opwinding! Ze kwamen af en toe boven en spoten water uit haha hun gaatje! En dat geluid was zo leuk! Dus ze waren iedere keer maar enkele seconden in beeld, omdat het water zo bruin is kun je ze dus niet zien waar ze aankomen! Je moet je focussen op het water. Met alle camera's in het gareel, hebben we er maar 1 op de foto weten te krijgen! Dit was onze paparazzi Marian natuurlijk weer! Maar ja het bewijs heb ik dus in de pocket, ik heb me camera weggelegd en dacht verrek maar met die foto's ik moet nu zelf kijken, en heb voor op de boot heerlijk genoten van die mooie beesten. Na ong 30min zijn we terug gevaren en toen we aan wal stapten zagen we een gigantische dode slang aan de waterkant, zo een waarvan je bijv. van de huid een stel laarzen koopt in de winkel! Het was echt een gruwelijk dik ding, we zagen niet hoelang omdat er een stuk onder water hing, de slang was helemaal opengereten en er zat nog gewoon een rat in zijn lijf! We hebben de dag afgesloten met een etentje met Els en haar man Janus! Was erg gezellig!

De volgende dag was de planning van Marian om te gaan fietsen! We zouden de Commewijne brug overfietsen (een gigantisch grote brug waar je eigenlijk niet overheen mag fietsen en dan naar Nieuw- Amsterdam!) Ik dacht nou Sanne doe eens gek en ga mee! Anouk ging niet mee, dus ben ik met Marian en Anja meegegaan. Die dag vroeg opgestaan, had helemaal geen goede broek bij waarmee ik zou kunnen fietsen, dus heb van Anouk een broek geleend , het soort broek wat ik een drollenvanger noem, ik kan het niet anders uitleggen! Het zit vreselijk vreemd net of je iets mist aan je kruis, maar ja dat moest ik nou net hebben, want ik wilde geen naden aan mijn billen want anders zou ik zere billen krijgen! Dus daar stond ik dan klaar om te gaan! We zijn vanaf Zus&Zo begonnen met de route, (dat is een Nederlands guesthouse in paramaribo), we kregen drie degelijke batavus fietsen met 3 versnellingen! En ik was de lul want ik kreeg de fietstas op mijn fiets met de bagage! Ik denk ik zeg niks, laat me niet kennen! Totdat ik die brug op moest, dat was nog na geen 3 km, en die brug was hoog!!!! Jeetjemina, ik ben bij 5x met de trappers rond afgestapt en ben naar boven gelopen! Ook Anja trok het niet! Er was geen ruimte voor fietsers dus de auto´s raasden voorbij, en keken ons aan alsof ze wilde zeggen ´oh weer van die lompe Nederlandse toeristen´ je mag nl niet over die brug fietsen omdat dat veel te gevaarlijk is, en de meeste mensen die je bijv. lopend over de brug aantreft, zijn de mensen die eraf gaan springen! En nee dat zijn geen parachute springers of bungee jumpers maar mensen die levensmoe zijn, en er een einde aan willen maken! Het schijnt ook dat er onder aan de brug een bord staat met een telefoonnummer dat je kunt bellen dat er altijd nog hulp voor je is, zodat je je nog kan bedenken om te springen! Haha net of dat helpt. Ze kunnen daar beter een maatschappelijk werkster onder aan de brug zetten die even een praatje met je kan maken, want stel dat je dyslectisch bent, das toch best lullig!Een sprong van de brug overleeft niemand, het is zoooo hoog! Brrr..... voor mijn gevoel heb ik kilometers naar boven lopen sjokken, met die fiets incl fietstassen, en dan in die bloedhitte, het leek wel of ik pijn op de borst kreeg van de inspanning die ik moest verzetten, ook zo´n typische verpleegkundige kwaal van mij, dat ik bij elk pijntje dat ik voel, meteen aan iets ernstigs denk. Gelukkig bleef een infarct of iets anders geks me gespaard, en kon ik aan de afdaling beginnen. Dus na flink wat maaauwen was ik boven, en kon ik naar beneden, heerlijk met de wind zodat me oksels konden drogen! Bij mijn afdaling zag ik nog een man de brug oplopen, ik gilde nog naar hem ‘NIET DOEN' ‘'NIET DOEN'' maar hij riep dat hij naar alleen maar naar paramaribo ging lopen, waarna ik mijn duim opstak naar hem! Beneden stond marian klaar met de camera, die heeft wel de brug op kunnen fietsen. Petje af hoor! Meteen zijn we gestopt bij een groetenman, en een hebben heerlijke kokosnoot gegeten. Na ong 10 km verder hebben we lekker een loempia gegeten gevuld met kouseband (de lekkerste groente van hier vind ik) bij iemand aan huis, en dat smaakte ons heerlijk, zo lekker zelfs dat we een tweede bestelde. Ik dacht dat fiets ik er nog wel af.

Toen weer op de fiets, en in de brandende zon op weg naar Nieuw-Amsterdam. Onderweg veel gezien, het was erg mooi en iedereen zwaaide alsof fietsen iets heel bijzonders is (en dat is het ook want Surinamers fietsen niet) we zijn langs de surinamerivier gefietst, en stopten bij een man die aan het vissen was, toen ik uit keek op de rivier dacht ik: Wat ruik ik toch? Toen ik naar beneden keek, zag ik niets anders dan koeienschedels??? Die werden blijkbaar na de slacht gewoon in de rivier gegooid en die spoelden daar dus aan. Mooie natuur maar jammer van de lucht! Ook lag er een kapotte magnetron, en allerlei ander apparatuur, vond het te smerig voor woorden en eeuwig zonde dan de mensen hier zo omgaan met het milieu. Wat ik hier zie gaat mij toch echt te ver. Zo moeten we in Nederland ons plastic afval scheiden, en de was op 30 graden wassen, nou als je eenmaal hier geweest bent dan denk je: ( waar zijn wij Nederlanders mee bezig) maar goed we zullen het goede voorbeeld maar geven. We zijn weer op de fiets gestapt, en oeeei daar begon het al mijn billen waren helemaal beurs! De weg was onverhard en we hobbelden verder. Bij Nieuw-Amsterdam zijn we met een bootje overgestoken naar Frederiksdorp, dat is een eiland met fruit plantage's, ik dacht hier ga ik eens ff lekker zitten, maar helaas, ook daar op dat eiland was een fietsroute, heb mezelf weer opgezadeld en begon toch behoorlijk tegenzin te krijgen van al dat fietsen, maar het eiland was wel mooi! Eindelijk was de route klaar! We zouden nog naar Nieuw-Amsterdam terug gaan om daar ook het 1 en ander te bekijken. Om de ellende compleet te maken, het bootje kon ons niet overzetten naar Nieuw-Amsterdam, maar kon ons wel naar Alkmaar brengen! Ik dacht ach ja kan er ook nog wel bij! (wist ik veel dat ik dan dus van Alkmaar nog een stuk moest fietsen naar Nieuw-Amsterdam) ik heb gefietst, gefietst, gefietst, totdat ik er bij neer viel, het was snik heet, en ik zag de lol er niet meer van in, ik dacht die Surinamers fietsen niet voor niets nooit! Het was zo heet dat het uitzicht in de verte helemaal vervaagde door de hitte. Ik ben bewust een meter of 20 voor Anja en Marian gaan fietsen zodat ik de sfeer voor hen niet zou bederven met m'n gezeur en gesteun, ik had niet eens de puf om nog de zwaaien naar alle aardige mensen langs de weg, laat staan lekker te kletsen onderweg, ik voelde me niet lekker worden, en gaf mezelf dus weer een diagnose en dacht dat ik een hypo zo krijgen, dus ben gauw afgestapt en ben bij een barretje gaan zitten, en heb gewacht tot Marian en Anja voorbij kwamen, ook zei waren lichtelijk gebroken, en we hebben hier even een pauze gehouden! Bij navraag zouden we binnen 200 meter bij de bootjes aankomen (die ons naar de overkant richting paramaribo zouden brengen )die zouden we vinden aan de rechterkant van de weg, ik heb elke oprit naar rechts genomen, en Marian en Anja fietsen achter me aan, en bij elke oprit die ik nam, was geen bootje te bekennen, ik dacht ‘als ik maar van die ... fiets af kan' haha ik was zo gefrusteerd en alles zat me al tegen, dus met flinke gein en lichamelijke ongemakken kwamen we eindelijk bij een bootje. Maar jeetje wat was ik blij dat ik er was, en ik heb heel de route geroepen ik weet zeker dat we wel 60 km hebben gefietst waarop anja en marian zeiden, dat is niet waar joh! Maar achteraf lieve mensen, hebben we toch echt 60 km gefietst! We hebben van 09:30 tot zeker 17:00 gefietst! Het was een leuke dag, maar NOOIT MEER FIETSEN IN SURINAME! Geef mij maar de Vespa van m'n zusje! Mijn dag werd toch nog een feestje omdat we nog lekker hebben gegeten bij de KFC!

Afgelopen weekend hebben Anouk en Ik + directie libi makandra (Stan&Julien) Els en Janus naar Zanderij (vliegveld) gebracht! Ze zijn 2 weken hier geweest, jeetje wat ging dat vlug, hebben erg veel aan Els gehad, en vonden het erg fijn dat ze er was voor ons, zodat wij onze bevindingen met haar konden delen, we hebben duidelijke afspraken gemaakt, en hebben nu een strakke planning op het werk, en moeten zo onze doelen binnen de daarvoor uitgetrokken tijd weten te behalen! En dat gaat zeker lukken! We hebben bij Zanderij nog lekker buiten gezeten en hebben nog een biertje gedronken met ze. Ook daar viel me weer op de straathonden! Zo zielig, bij alle eettentjes lopen de magere beestjes op zoek naar iets te eten, ze schooien vaak bij de mensen, en die irriteren zich vreselijk aan die dieren. En hebben totaal geen respect voor die beestjes. Ik vind het zo moeilijk om zo'n hond geen aandacht te geven, ik bestelde een frietje en schaamde me gewoon dat ik het helemaal zelf heb opgegeten! Nadat we els uitgezwaaid hadden kwamen we bij de auto aan, ook daar was een zielig scharminkeltje, het beestje had een grote wond op zijn heup, en liep mank, de hond was waarschijnlijk aangereden, de wond was vies en er kroop allerlei ongedierte in! Erg onsmakelijk maar goh ik kan er maar niet aan wennen. Gelukkig start er in februari een campagne voor de straathonden, er zullen dan verschillende busjes de beestjes oppikken en ze steriliseren zodat ze zich niet meer kunnen voorplanten, mijn gedachte zou zijn, maak die beestjes dan toch af! Ze hebben verder toch geen leven meer. Het blijkt dat er wel een asiel is hier in Suriname, en wel degelijk mensen die een hond als huisdier hebben. Dus er zijn gelukkig wel mensen die geven om de honden!

Sinds Els weg is regent het in Suriname, dat is nu al 3 dagen, continu regen, regen, regen. Met als gevolg: MUGGEN! Je wordt er helemaal gestoord van! Ze zijn immuum voor alle soorten deet! Ze zijn niet alleen buiten maar ook binnen! Ze komen door alle kieren en gaten, ondanks airco in de slaapkamer, en voor elk raam zit een Hor! Het is net of die beesten voor elkaar het hor open houden!
We hebben insecten spray, dat spuiten we voordat we gaan werken, en als je thuis komt liggen hele volksstammen MUG op de grond, maar de volgende familie vliegt alweer rond! Er is geen houden aan, zo heb ik vannacht vreselijk geslapen, ik lag met alleen mijn gezicht boven de dekens, mijn hele gezicht ingesmeerd, oordoppen in tegen het gezoem, na nog geen 3 min. Had ik ogen als Marijke Helwege, zelfs op je lippen gaan ze zitten! Nou ik heb de hele kamer op z'n kop gezet, en ben met slippers in de weer geweest, maar er was geen beginnen aan. Toen ik vanmorgen op moest was het net of ik niet geslapen had. Ik leek wel high van de insecten spray, hartstikke giftig dat spul. Vandaag uit het werk heb ik alle deuren gesloten en heb met een handdoek lopen wapperen als een dolle, heb er wel duizenden gedood! De overbuurman zag me in de weer, en kwam met een elektrische vliegenmepper aan! Nou dat was een spektakel hoor, ongeloofelijk, je hoefde alleen de mepper in de lucht te houden, en ze vlogen er met groepen tegelijk in, en een stank! Maar na 1 uur was de woonkamer in ieder geval mug vrij. Nu hoop ik vannacht goed te kunnen slapen, heb het wapen naast mijn bed liggen! Er is geen mug die mijn nacht nog verstoord! K'ga morgen toch maar een klamboe kopen!

Nou ik denk dat ik nu maar weer stop want anders wordt het wel erg veel!
1 maart is het Holy Pagwa, dat is toch wel een feest waar ik naar uit kijk! Het is een feest van de Hindoestanen. Je gaat dan wit gekleed de straat op, of je zoekt een kroeg op maar dan wel buiten, en je gooit allerlei kleuren poeder naar elkaar! Waardoor je dus helemaal onder zit! En dat is dan leuk denk ik? Haha Ben in ieder geval erg benieuwd!

Nou dag lieve mensen, tot de volgende keer!
Bedankt voor alle reacties!

Enne collega's ik heb vernomen dat mijn contract verlengd is, dus nu moet ik wel terug komen he!
het ga jullie goed, gelukkig is de kou een beetje te doen nu! Werk met zin!

Oma tent en Opa Speklap succes met de verdere verbouwing, fijn war dat je niet meer aan je bed zit vastgevroren, hebben de muizen jullie al voorgoed verbannen uit de caravan?

Marc!!! Wees je zuinig op me Bincky?

Jasmijn!! Kijk je uit met die taxichaufeur?

Tante Ineke beterschap met je knie! Is ook wat! gebruik ik de term Von Trapp, valt oma B ook nog van de trap!

Linda! Doe mij nog zo'n zak m&m's

Marion! Sommige mensen moeten bij elke wedstrijd aanwezig zijn wil RKC kunnen winnen! En sommige mensen moeten die scheidsrechter bij de uitgang opwachten en hem even een toontje lager laten fluiten! Met z'n Pinalty! Ga toch Kaaantklossen man! Ik heb de wedstrijd de volgende dag op BVN gezien! Het is om te Jaanke! Wat een flapdrol die scheids! Die keek dus echt met z'n linker oog in z'n rechter broekzak!

Nou dag lieve mensen, tot de volgende blog!

Drukke weken, maar veel plezier!

Daar ben ik weer!

Afgelopen dagen hard gewerkt aan de zorgdossiers, taken verdeeld onderling, zo is mijn taak de basiszorg plannen invullen! Ik moet van elke bewoner een soort schema maken wat er bij die bewoner per dag moet gebeuren! Dus als je dat zorgplan leest moet je aan de hand van die gegevens de bewoner in de dag, avond en nachtdienst kunnen verzorgen, helpen en begeleiden! Een hele klus dus, wel leuk maar ik ben totaal geen kantoor mens en de hele dag zitten en hangen is niets voor mij! Dus nog even doorwerken en dan hoop ik dat het volgende week af zal zijn! We draaien nu dus niet alle diensten en zijn niet op de werkvloer, maar zitten op kantoor de komende 1,5 week! De andere collega´s zijn bezig met medicatielijsten en persoonlijke gegevens.

Vorige week hebben wij 4ren onze eerste 2 nachtdiensten gedraaid! De dienst begon om 21:30 en duurde maarliefst tot 07:00! Een hele lange ruk dus, en ik hoopte maar dat we flink aan de gang moesten want ik zou niet weten hoe ik wakker zou moeten blijven! Ik ben met zuster Hoepel meegelopen (een meisje van 23)De nachtdienst begon met een ronde, we gingen alle huisjes langs om te kijken of de mensen goed in bed lagen, en of ze eventueel verschoond moesten worden! Wat me opviel was, veel muggen, kikkers, gruwelijk grote libellen´s, gekko´s en andere rare beesten! Deze beesten zaten op de muren in de kamers, en kwamen uit de wastafels gekropen! Dat was dus oppassen geblazen voor mij, terwijl iedereen hier de beestjes lief vind en zegt die doen toch niets? Waarop ik denk als ze niets doen, waarom zitten ze hier dan? Na vele natte lakens verder zei zuster Hoepel dat ze ging eten? Ik dacht eten? Begint dat nu al? Ze had een grote bak met kippenpootjes van een soort KFC restaurant en een volle bak met slappe friet! Ze nam dit elke nacht mee vertelde ze en deelde dit aan alle collega´s die iets wilden! Ik heb erg gelachen met Zuster Hoepel, het is een jonge meid en erg lief voor de mensen. Ik heb haar dan ook bijna de hele nacht overhoord, over hoe haar leven eruit zag hier in Suriname! Ze heeft een kindje van 3 en ze gaat vaak stappen tot diep in de nacht, maar houdt ook van toneelvoorstellingen. Ze praat zo prachtig en het is jammer dat ik het niet kan verwoorden in letters! Ze vertelde Ík weet niet te zwemmen´!!! Oftewel ze kan niet zwemmen! Ze kwam niet verder als het 3^de bad en heeft haar biezen gepakt! Toen ze uitgelegd had dat ze een moks'a lesi was (waarvan ik dacht dat het eten was, maar schijnt dus ook een ras te zijn) zei ze dat ze ook alle talen verstond!

Ik zei toen ´Gij verstoad niet wak zeg´ hierop zei ze nee ik versta geen Spaans! (haha) Ondertussen zat er een gruwelijk grote kikker binnen, ik was met beleid aan het stampen op de vloer om dat beest buiten te krijgen, maar zuster Hoepel nam een aanloop alsof ze een penalty ging nemen en sjoeffff daar ging de kikker!

Omdat we toch in het ritme zaten van de nachtdienst, zijn Anouk en ik toen we uit de nacht kwamen naar La Caff geweest, de kroeg die ik eerder noemde in vorige verhalen! (In Paramaribo) en wat bleek! Wie stonden daar? De Friezen kneuters! Haha, nog even biertje mee gedronken en wat gekletst. Toen we weer bij de groep stonden, zei Anouk eej daar is Damaru (de zanger die met Jan Smit een duet heeft met tuintje in mijn hart) Hij kwam aanlopen met andere jongens en ik dacht nog wat een broekie, maar omdat ik iets te lang keek, kwam hij aanlopen en zei hij tegen Anouk en mij Dag dames! Waarop ik zei: Kom je een duetje zingen? Hij zei: nee haha dat niet! Ik zei nog iets over een paling en hij kon er wel mee lachen! Hij werd niet eens opgemerkt en ik dacht ik zal maar geen foto's maken als een lompe toerist! Hij blijkt daar vaker te komen maar niemand kijkt er meer van op, zo blijken er dus ook vaak genoeg allerlei voetballers daar te komen, zo stond Edgar Davids er ook een keer tussen! Nu ik dat weet, neem ik elke keer mijn camera opgeladen en wel mee! En hoop ik toch wel wat te spotten in die tent! Van de Surinaamse mannen word ik stapel gek, het is net of ze hun poesjes zoeken het is continu ksssst of psssst en maakt niet uit hoe oud of hoe lelijk je bent. Het gaat heel de dag door! En ookal negeer je ze, ze blijven kssssssssssten en psssssssten.

Verder zijn Anouk en ik dat weekend bij een volleybalwedstrijd wezen kijken van een vriend, waarbij we zijn lek gestoken door die verrekte rot muggen hier! Hebben alles al geprobeerd qua smeersels maar die beesten lijken er immuun voor te zijn. Ook hebben we het weekend gloed nieuwe matrassen gekregen, want de vorige waren zo versleten dat je met je bips de lattenbodem raakte, dus ik heb de afgelopen dagen heerlijk geslapen.

Zondag zijn we met Hetty en haar dochters naar een 40-jarige verjaardag geweest van een familielid, terwijl wij die vrouw niet eens kenden! Erg leuk om mee te maken, het was in de tuin bij die vrouw, en alle visite nam eigen eten mee, we kregen heerlijk eten. En er was een band met live Surinaamse muziek, en alle gasten (leeftijd maakt niet uit), waren aan het swingen/hossen op de muziek! Het is zo gastvrij allemaal hier, je mag meenemen wie je wilt en je wordt zo hartelijk ontvangen.

Van de week zat ik even te zappen op de televisie, want wij kunnen hier op een bepaalde zender het RTL nieuws ontvangen! En wat bleek: Goede tijden Slechte tijden was erop! Bij navraag in Nederland lopen we toch wel een beetje achter bij jullie in Nederland!

Ik heb zoveel te vertellen pfff het houdt niet op, dit verhaal is dan ook een samenvatting van 2 weken. Els is eergisteren aangekomen! (Els de Boer is een collega vanuit Thebe, ze coördineert dit uitwisselingsproject) en komt kijken hoe het hier ons vergaat, en komt met de directie van Libi Makandra wat gesprekken voeren over hoe de gang van zaken er voor staan, en of er meer groepen gaan komen! Ik zou zeggen houdt het in de gaten voor de collega´s die dit lezen en geef je altijd op! Deze kans is super! Ik was heel die dag zenuwachtig omdat Els zou komen want ze had mijn laptop bij, en een envelop met wat spullen voor mij! Toen ze aankwam hebben we eerst lekker geborreld op ons terras, en ik zat te wippen op mijn stoel, ik had gezien dat els uit haar koffer nog allemaal dingen voor mij haalde, en dit was een grote verassing! Toen Els weg ging ben ik met pakketje naar mijn kamer gegaan, ff een momentje voor mezelf, van mijn zus Linda een pakketje met allerlei leesvoer, snoep, en een lieve brief en foto! Erg Leuk! Bedankt Lin! En van vriendin Joyce een envelop met foto´s een hele lieve Mon Chi Chi een aantal muziekcd´s en een mooie brief! Bedankt Jos! Van vriendin Marion ook een leuke kaart! Bedankt Moatje! Maar toen??? Ik zag niets van ons pa en ma en mijn zusje! Ik dacht of ze hebben het druk met verbouwing of ik kijk niet goed, in mijn laptop tas zat niks

Ik kreeg het warm, maar ja ik dacht misschien komt het met de post! Wat bleek: de rotzakken het zat In mijn laptop! Haha toen ik hem opende kwam er van alles uit, haha kmoest wel ff slikken hoor! Mooie brief van mijn zusje(bedankt Jas love you!) kaart van Pa en Ma en foto´s van de verbouwing in huize van Beek (Bedankt!) En tekening en fotos´s van mijn lieve nichtjes Fleur en Lotte! Na even een momentje voor mezelf heb ik alles meteen boven mijn bed gehangen, het wordt al wat!

Ook wil ik graag Fam quirijns en Alof en Mirella bedanken! Wat leuk om een kaartje via de post te krijgen! En dat jullie aan mij denken! Het is zo leuk als je aan het werk bent en de secretaresse roept je naam omdat er post voor je is!

Ik vrees dat mijn verhaal toch weer erg lang wordt Sorry

Dit weekend zijn we met Els de Boer en haar man en de kinderen van Hetty gaan varen! Met die boot waren we al eerder weggeweest, dus we wisten wat ons te wachten stond! Dachten we! In plaats van zon en relaxen, was het stromende regen, maar met toch wel een hele mooie rimboewandeling in het oerwoud! We zijn aangemeerd bij een oude suikerplantage helemaal in de middle of nowhere! Allemaal op slippers en geen oudback of rimboe kleding! Hebben eerst wat gedronken en gegeten! Toen begon de wandeling! Nou prachtig en dan met die regen erbij, maar ja wel op slippers en de grond was glad van de modder en klei! Maar ik voelde me een echte Robinson, over boomstammen over het water met de regen druipend over je hele lijf! En het geluid van allerlei beesten, insecten op de achtergrond, dit eiland was een stuk ruiger als op Anaula, omdat dit geen paden had, dus de schoonzoon van Hetty ( de bootman) moest met een kapmes de paden vrij maken! En de boomstammen zijn zelf over het water gelegd, en dan met slippers erover nou je snapt wel dat dat niet bevorderlijk was voor de revalidatie van mijn enkel maar ja ff doorbijten, want wilde het niet missen! Ik heb meerdere broekplas momenten gehad, en heb vaak kruisbeens even stil moeten staan! Om mijn collega's en de andere die stuk voor stuk uitgleden. Lastig hoor zon zwakke sluitspier! Ik heb me aan iedereen verontschuldigd dat ik ze niet uitlachte, maar gewoon TOElachte! Na vele actiefoto´s en mooie planten en bomen verder, vond ik het allemaal nog steeds erg leuk! Vond het zo mooi, ik kon het niet vaak genoeg zeggen! Maar je voelt het al aankomen, de ellende begon toen voor mij! We waren bijna terug bij de boot, ik liep voorop met een Surinamer en we liepen door een soort moerassig iets! Ik was doorweekt door de regen, en ineens voel ik iets in mijn haar, maar doordat het zo nat was kon er ik het niet vinden, tegelijkertijd begon er iets in mijn oor te zoemen, heeeeeeeeeeel hard! Het was net of het in mijn hoofd zat! Nou ik ben gaan gillen als een speenvarken want het werden er steeds meer, ik gooide mijn haar los, en hing voorover en stond tot mijn enkels vastgezogen, kon geen kant op, slippers zaten nog onder mijn voeten die zogen dus ook vast! Ik heb staan schudden en gillen, en voelde met mijn handen in mijn haar, en er kropen zowat 8 beestjes in mijn haar, met enorm gezoem, ik kon ze niet pakken want ze kropen zo snel naar mijn hoofdhuid! En omdat ik er zelf niet bij kon, pikte ze al! Nou mensen ik kon wel janken, maar omdat ik natuurlijk heel de rit het hardst gelachen heb, konden mijn collega nu om mij lachen! Marian heeft me staan vlooien en trok allerlei beestjes (soort vliegen met rare poten) uit mijn haar, ik heb er zelf ook nog wat uitgetrokken, en ze voelde zo smerig aan! Bah bah bah. Het was zo vies omdat die beesten meteen naar mijn hoofdhuid kropen je kon ze bijna niet pakken! Ik zat even later op de wc, en alles krioelde in mijn hoofd en lijf, heb naderhand nog 1 vastzuigend beestje uit mijn haargrens geplukt! Wie weet wat dat was! Brrrrr ik krijg er nog kippenvel van! Heb op de boot als een soort schizofreen alleen maar in mijn haren zitten voelen of er nog wat zat! Het was een prachtig mooie dag, maar die beestjes verpesten voor mij de ontspanning van die dag.

De volgende dag hebben we heerlijk uitgeslapen en zonder dromen over nare beestjes, zijn we naar een Hindoestaans feest gegaan, dit was achter onze woning, het was een feest waar zo'n 400 man was uitgenodigd, het was allemaal prachtig versierd, het had iets weg van de Fata Morgana in de Efteling! Alle mensen waren zo mooi gekleed. Het feest was ter ere van een 40^ste verjaardag en het stel was 15 jaar getrouwd, ook werd hun dochter volgens het hindoestaans ritueel kaal geschoren, dat was me ook een hele happening! Het kind had het snik heet en wist niet wat het overkwam, er stond een vrouw naast het kind en die moest de haren opvangen op een roti (dat is wat ik hier bijna dagelijks eet)??? Dus ik vond dat best vreemd. Maar ze aten het gelukkig naderhand niet op.

We hebben daar ook mogen eten, dat was ook zo bijzonder, we moesten aan hele lange tafels gaan zitten, en kregen eten van een groot palmblad, er kwamen ong 10 mensen voorbij met een grote pan, met allerlei eten, je mocht kiezen wat je wilde! Zo bijzonder.

Na het feest was ik gebroken van alle drukte dat weekend.

Maandag hebben we met Els op het werk een soort evaluatie gehad, en besproken wat de plannen zijn m.b.t de zorgmappen, want die moeten ook geïntroduceerd gaan worden.

Dinsdag was een hele bijzondere dag! We zijn naar de begrafenis geweest van Elfriede Baarn-Dijksteel, ze was ernstig ziek en is op 63^jarige leeftijd overleden. 1 van ons heeft haar ook mee verzorgd tijdens haar ziekbed in de thuissituatie. Het was een nicht van Stan en Juliën. En Elfriede was een zeer bijzonder persoon voor het land Suriname. Iedereen kende haar als een persoon die met nadruk aangaf dat het belangrijk was om de betekenis van je eigen cultuur te leren kennen door kennis te nemen van en open te staan voor andere culturen. En dat waardeerden de Surinamers enorm aan haar. Waadoor ze een soort voorbeeld was voor de jongeren.We zijn in stijl naar de begrafenis gegaan, zo hadden we van Hetty een Pangi gehad, dat is een soort omslag doek, we hadden alle 5 hetzelfde motief. Dit was ook de wens van Elfriede. Dat de begrafenis dus groots zou worden werd ons duidelijk maar zo groots had ik nooit verwacht. Er waren allerlei mensen van tv, de president van Suriname was er! En wat me opviel, er werd ontzettend veel muziek gemaakt en gedanst! Zo werd de kist gedragen door 6 mannen, en ook zei dansten op de muziek, er was een grote stoet van familie, vrienden, en ook alle aanhangers van de organisaties waar Elfriede voor gewerkt heeft, we hebben veel foto's mogen maken, en hebben flink wat gefilmd. We hebben met de hele stoet 3 km naar de begraafplaats gelopen, onder begeleiding van 2 vrachtwagens gevuld met dansende mensen en live muziek, er stonden honderden mensen langs de kant te kijken! Want dit was voor de Surinaamse begrippen ook een hele grote happening! Zo hebben menig Surinamer dit ook nog nooit meegemaakt. Ik herkende heel veel godsdienstige muziek, zoals ABBA Vader en Hoger dan de blauwe luchten! Ik sta erg ver van deze droevige gebeurtenis af maar ik moest toch echt een paar keer slikken, en een traantje weg pinken, ik vond het zo raar, maar toch ook zo bijzonder. Ik kreeg echt begrip voor de manier waarop dit ging! Het had toch echt iets moois, er werd gehuild, gedanst, gelachen. Dit alles was ook de wens van Elfriede.

De mensen waren erg mooi gekleed, hele mooie hoofddeksels, het was mooie stof wat in stijfsel gedrenkt was zodat het in mooie strikken op de hoofden bleef staan.

Een koets reed voorop met de kist, en bij de begraafplaats aangekomen, werd de kist verder gedragen door de 6 mannen, er was een hoop gejoel en gelach! De menigte ging achter de 6 mannen aan, en we hebben het op video anders geloven jullie me nooit, de mannen renden van links naar rechts en van voren naar achteren, de kist zwaaide op en neer, en ik heb meerdere malen oeee en aaah geroepen omdat ik zo bang was dat de kist zou vallen! De dansende 6 mannen waren ook zo bezweet en gingen van hot naar her! Ik dacht ‘wat is dit' maar zo is de cultuur, en de betekenis hiervan was, dat de evt. kwade geesten zo niet de weg terug naar huis zouden kunnen vinden, omdat ze misleid werden door het draaien en het bewegen. Ik vraag me eerder af of die geesten er niet misselijk van werden! Ik zie het al helemaal voor me, wij in Nederland met de 6 mensen die bij ons de kist dragen met hoge hoed. ONGELOOFELIJK! De dag duurde al met al tot 19:00uur dus het was een hele lange en indrukwekkende dag, en ik heb lang niet alles kunnen vertellen hierover.

We hebben die avond met flinke hoofdpijn, nog Roti gegeten thuis met Els en haar man en zijn als een blok in slaap gevallen! Nu is het alweer Woensdag avond10-02-2010.

Morgen gaan we verder met de mappen, en ga ik me voorbereiden om door middel van kleine casuïstiek de zusters uit te gaan leggen, wat belangrijk is bij rapportage! Erg leuk om te doen.

Nog even iets, ik moest mijn stempel gaan halen bij de vreemdelingenpolitie! Dus ik had keurig mijn ticket en paspoort bij! Ik was aan de beurt en de agent zei: Wanneer gaat u naar huis, ik zei: op 2 Mei, hij bekeek mijn papieren en zei, U moet 4 april het land verlaten, want u hebt geen Multiple Visum maar een Single Visum! Daar had hij inderdaad gelijk in, maar ik heb er geen verstand van en heb dit niet geregeld. Gelukkig was Julien erbij, en die heeft met de man gesproken, maar ook hij kreeg te horen dat ik 4 april het land uit moest! het kon vanuit suriname niet verder geregeld worden. Anouk had dit al aangegeven van te voren, maar het zou wel loslopen zeiden ze! Maar nu dus, moet ik i.p het land uit op 4 april! haha maar dat gaat niet gebeuren! Als het goed is regelen ze het nu verder voor me, en hoef ik met niet druk te maken! maar ja, je kent het hier wel! Je moet niet teveel vragen stellen, en maar gewoon afwachten! Dus ik doe ondertussen gewoon mijn ding en ze zoeken het maar uit! Ik blijf!

Ik zou zeggen een zonnige groet vanuit het heerlijke Suriname

En tot de volgende keer.

Heel veel liefs Sanne

Ps: mocht je meer interesse hebben naar informatie over Elfriede Baarn-Dijksteel, ik weet zeker dat je bij Google genoeg informatie vind

3de week Suriname en 3 daagse trip naar anaula!

3^de avontuurlijke week in Suriname!

Ten eerste sorry maar dit is een heel lang verhaal, dus ik zou zeggen veel leesplezier! Dit verhaal is dan ook wel een samenvatting van 2 weken!

Ik kan helaas niet per datum of dag precies vertellen wat ik allemaal gezien en gedaan heb, ik heb hier geen idee van tijd of datum. En dat is tenslotte ook echt Surinaams, dat betekent dat ik toch nu echt wel gewend ben aan het weer, de cultuur en alle andere dingen die dit land te bieden heeft, dat wil niet zeggen dat ik niet meer van dingen op kijk hier want nog steeds valt mijn mond dagelijk open! Elke dag gebeurd er wel iets van ´ohhh dit moesten al die collega´s, vrienden, families eens zien wat ik hier zie!

Te beginnen dan toch maar eerst even over mijn werk, deze afgelopen week zijn we elke dag om 07.00uur begonnen, de dag begint met een overdracht van de nachtdienst naar de ochtend dienst, dit is opzich al een hoofdstuk waard. Het komt erop neer dat er ong om de 10 min een andere zuster zich te laat meld. En de overdracht gaat van de zorgcoördinator naar de andere, en de zusters die zijn dus niet actief bezig met de overdracht waardoor het erg rumoerig is. Uiteindelijk verplaatsen de zusters zich naar de huisjes en beginnen daar met de zorg! Omdat er geen zorgdossiers zijn, zijn wij deze week bezig geweest met een soort enquete alias checklist te maken, hierin wordt alles beschreven wat per patient belangrijk is voor de zorg, en aan de hand van die gegevens kunnen we de 53 zorgplannen gaan maken, deze komen er ong net zo uit te zien, als de mooie paarse zorgmappen van Thebe. Dit is dus het begin van onze missie hier, als de mappen klaar zijn, storten we ons weer in het volgende! En dat zijn naar mijn mening 100 dingen maar dat kan ik echt niet waarmaken. Dus we beginnen maar bij het begin en dan gaan we verder doelen stellen! Met de zorgdossiers zijn we al een heel stuk op weg!

Afgelopen week ben ik met Anouk in Paramaribo naar de kroeg ´La Caff´geweest, erg gezellig je staat heerlijk buiten en Anouk kent hier genoeg mensen dus praat genoeg. Muziek is bij de tijd, al zou je dat niet verwachten want qua alle andere onderwerpen lijkt het of ze hier 1000 jaar voor christus leven. Dus we stonden lekker te praten en te hossen, en ineens viel mijn oog op een man die langsliep, toen de man zag dat ik naar hem keek, kwam hij dichterbij, ik zag een stuk karton in zijn handen met daarop de tekst:

Hello I am Ralf

I have a women and one child

My pick is Cutt off

I have no Money

Please help me, god bless you!

Ik stootte Anouk aan, en nadat ik haar de woorden vertaalde riep Anouk, ja echt niet laat zien dan, waarop de man zn broek liet zakken! Tsjah nu denk je hoe zag dat er uit? Nou het zag er niet uit, hij was echt kwijt zal ik maar zeggen, er reste alleen nog een tuutje zal ik maar zeggen. Vraag me af hoe die arme man moest plassen in ieder geval niet staand leek me.

Nou toen volgde maandag de tvopnames van ´to the Point! Oftewel de Pauw&Witteman show. Toen we erheen reden kreeg in een a4 met daarop de vragen die ze aan mij zouden stellen, ik was toch nog redelijk relax, tot we in de studio aankwamen! Jeetje wat proffesioneel, het was echt een tafel met een bloemstukje en glazen met water! Ik dacht nog blijf rustig, dat ging ook goed totdat meneer Pauw zei: We doen het niet over, er wordt niet geknipt het heet niet voor niets To The Point, toen dacht ik oh nee hoe moet dat! Ik praat veel te snel! Ik ga stotteren! Ik moet plassen! Ik ben misselijk! Maar ja toen begon de man met een koptelefoon af te tellen en 1,2,3 daar begon meneer Pauw. Ik zat in een soort roes, en de man stelde me vragen waarvan ik dacht waar heb je het over? En die vraag die u stelt stond niet op mijn lijst! Gelukkig was er ook de directeur van Libi makandra bij en de Arts. Na 58 min was het eindelijk klaar, ik was niet tevreden maar ja wat moet je? Als kado kreeg ik de dvd mee van de uitzending en diezelfde avond kwam ik om 21:15 op tv in de talkshow. Heb met me collega´s de uitzending gekeken, en het vreselijk om jezelf zo terug te zien!

Maar goed weer een ervaring rijker denk ik dan. De dvd heb ik gekregen en die gaat in de koffer mee naar huis.

De volgende dag op het werk kreeg ik gelukkig goede reacties.

Je zult je misschien afvragen wat ik na mijn werktijd doe dat is namelijk om 15:00uur dan zit de dag erop, ik ga dan met de bus weer naar huis en ga lekker in mijn hangmatje liggen lezen met mp3 speler , of ik ga in het internet cafe even msnen. Of ik zit jankend vanuit mijn stoel te kijken hoe een hond opstaat en weer omvalt van de honger, je kunt het zien als een hond die ladderzat is! Zo zielig, vind het zoooo moeilijk om dat beest niets te geven, ik denk dat hij nu overleden is want heb hem nu al 2 dagen niet gezien! Laatst had ik rijst over en ben ik onze poort uit gelopen en heb ik een eindje verder op wat rijst gegooid en een Bara (een soort donutvorm alleen dan hartig) het beestje had niet eens de puf om op te staan en het te eten! Vind zon beest nog zieliger dan een zwerver, want een zwerver kan nog in een prullenbak kruipen maar zon hond snapt dat niet!

En ik kan hem nu wel verwennen met lekker eten, maar wie doet dat over 4 maanden? Dan zal ie alsnog dood gaan? Je hoeft hier echt geen dierenvriend voor te zijn om dit zielig te vinden, maar hier zien de burgers het gewoon niet, het is gewoon normaal, dat als je sávonds buiten loopt en ineens een kadaver lucht ruikt dan zegt men ´ohh dat is een dode hond´ daar gaan mijn tenen krom van staan.

Verder het eten is hier zoals ik eerder al aangaf in vorige verhalen echt heerlijk! En het fruit het is niet op te noemen, heb al van alles geproefd, papaya, mango, pompelmoes, guaves. De meeste mensen hebben dat in eigen tuin, dus van collega´s krijgen we allerlei vruchten aangereikt, ik was ook tot vandaag toe bereid om alles te proeven, maar dat is vanaf vandaag afgelopen! Ik kreeg een heel schattig mooi vruchtje aangeboden, toen ik een hap wilde nemen zag ik iets bewegen, wat bleek er zat een maai (made) in de vrucht waardoor mijn initiatief voor dingen proeven nu toch echt op non actief staat.

Toen we vandaag bij de bushalte uit moesten stappen, zagen we recht van ons een ´vers´ ongeval. Weer een scooter in botsing met auto! We zijn natuurlijk even hoogte gaan nemen van dit ongeluk

Nu zal je waarschijnlijk weer denken dit kan echt niet! Maar ja hier kan alles!

Het slachtoffer (de scooterrijder) lag nog in de slootkant met een arm waarvan je denkt hoort die zo onder de schouder te hangen? En de takelwagen en de politie waren al bezig om de scooter uit de droge sloot te takelen! Dus het voertuig gaat hier voor het slachtoffer blijkbaar!

Dit was dus voor mij weer even een mondopenval momentje!

Afgelopen weekend 22,23,24 Januari ben ik met Anouk op 3 daagse trip geweest in het binnenland van Suriname, dat is het gedeelte buiten de stad en de drukte! Dit had Anouk geregeld via haar vrienden van hier(Deepak en Senzie), zij werken bij die organisatie en organiseren dus de trips. De twee heren die meegingen had ik al een keer eerder ontmoet dus dat vond ik wel prettig.

Vrijdag om 09:30 werden Anouk en ik opgehaald, we stonden kant en klaar met onze handbagage koffers volgepropt met kleding+ robijn geurbuiltjes(die sjouw ik overal mee naar toe) ik doe een moord voor en heerlijke geur aan mijn kleding! En tsjah wat neem je mee als je 3 dagen naar de bousch bousch gaat? Ik kon niet kiezen dus kon dus i.p wegblijven voor 1 maand!

Toen ik het busje zag waarmee we gingen dacht ik ‘hoe houdt ik het 5 uur vol in dat ding!!'het was namelijk een gewoon stadsbusje waarmee we hier naar het werk gaan! Dus zonder vering of überhaupt een degelijke stoelbekleding! Wij waren de laatste die instapten! In de bus zaten 6 mannen waarvan ik de taal niet verstond! Wat bleek het waren 6 friesse vrijgezelle, oude, onverzorgde, mannen (gemiddelde leeftijd 50 jaar)! De mannen waren eigenlijk zonder reden hier in Suriname, het zijn kroegvrienden, en in een zatte bui had 1 van hen gezegd ik ga naar Suriname volgende week, waarna alle andere 5 mannen ook hun ticket geboekt hadden, en met afgeknipte spijkerbroek, klompen en ieder een buil sjek zijn ze het vliegtuig in gestapt. Ik vond het erg ‘vreemde mannen' Ik zeg erbij dit was mijn eerste indruk. Na een busreis van 5 uur door de prairie 1 rechte weg maar met mooie natuur en onverharde wegen en een ontzettend zere kont, kwamen we bij en soort haven aan, we hebben onze bagage in een soort sloepboot geplaatst, (ik kreeg pas later door dat ook wij daarin nog 45min. moesten varen om bij de bestemming te komen) de friessie kneuters hebben ong 4 treetjes van 24 blikken bier ingeslagen en dat moest ook op die boot!

Na een panische boottocht want die mannen wiebelde natuurlijk nogal kwamen we om 15:00uur aan bij het prachtige Resort Anaula dit lag op een eiland en lag aan een waterstroom met mooie rotsen! Ik heb nog nooit zo'n mooi stuk natuur gezien, vanaf de boottocht t/m het resort heb ik met open mond genoten van de natuur! PRACHTIG!

Anouk en ik liepen voorop en hebben als eerste onze kamer uitgezocht, er waren kamers met stapelbedden waar meerdere personen konden liggen, en ons oog viel op de master bedroom dus die hebben wij gekozen! Want je snapt wel dat we niet met die friesse mannen op 1 kamer wilden! Deepak(de kok) is meteen begonnen met een maaltijd klaarmaken, en Anouk en ik zijn bij de rivier gaan kijken, en hebben het eiland verkent en het zwembad! De friesse mannen waarvan ik nog steeds alle namen niet ken, waren alleen geinterreseerd in hun pilsje! We hebben sávonds met zn allen gegeten, en raakten met de friesse mannen aan de praat! 1 van de mannen stond helemaal onder de uitslag dit bleek van de malaria pillen te zijn, en wij met onze ervaring hebben de man verzorgd met baby poeder, zo kwam er een gesprek op gang met de mannen en hebben we toch wel veel lol gehad, soms verstonden we er geen snars van maar we lachten maar gewoon mee! Senzie en Deepak kwamen er ook gezellig bij zitten, en rond 19:30 begon Senzie(hij was de gids) te fluiten, het gesprek viel stil, en hij trok onze aandacht, hij vroeg ons om te kijken en achter ons op een palmboom zat een gigantische grote spin! Oftewel de Tatantula! Ik heb me laten vertellen dat die spin alleen in die boom bleef maar heb hem de hele avond nog in mijn ooghoek in de gaten gehouden! Brrrr vies harig ding! Ineens riep een fries vanuit de rivier dat we moesten komen kijken! Pff je valt van de ene verbazing in de andere en wat bleek: de kleinste fries was gaan zwemmen in de stromende rivier (het was al donker) en had zijn kleding uitgetrokken en aan de kant gelegd, toen hij uitgezommen was kon hij zijn kleding niet meer vinden! En daar stond hij dus in zijn nakie, het maanlicht was het enige wat scheen maar dit was genoeg om in een deuk te liggen om zijn kleine slavinkje! Haha. Een andere fries had natuurlijk zijn kleding verstopt, maar de kleine fries trok hier zich niets van aan en liep naakt naar ons en trok daar zijn kleding pas aan! Op het eiland was een generator voor de stroomvoorziening dat betekend dus dat na 00:00uur alles pikke donker was in huis! We zijn gauw naar bed gegaan, nog even alles gecheckt op beestjes! Waren kapot van de reis! Bespraken op bed de friesse mannen dat ze toch best aardig waren en dat het toch wel erg gezellig was, totdat we s'nachts om 04:00uur in onze nachtrust gestoord werden! Wat bleek: 3 friesse mannen moesten plassen (dat heb je met al dat bier) maar het leek of een hele kudde oliefanten ons huis bestormden! Ik heb alle uren nadien geteld ivm snurken, langslopende friezen, een ratelende krekel, en allerlei andere oergeluiden! Om 07:30 werden we gewekt door 1 fries omdat er apen zaten bij het zwembad, we zijn gauw gaan kijken en inderdaad, kei schattig hele lieve aapjes, die we konden voeren met banaan! De doodskopaap en de kapucijneraap! Na een heerlijk ontbijt zijn we met de boot naar een dorpje geweest met de gids op een ander eiland. Hier leeft men nog op een manier zoals je je niet kunt voorstellen, tevoren werd ons gezegd dat we geen foto's mochten maken van de mensen, maar alleen als ze dit toestemden! Ook hier heb ik weer mijn ogen uitgekeken! Dat mensen zo kunnen leven! Het is ongeloofelijk! En dan sleep ik overal mijn robijn geurbuiltjes mee naar toe? Bij hun ruikt de was gewoon naar surinamerivier! Nu komt het stukje waarom ik zei dat was de eerste indruk wat betreft de friesse mannnen! De heren hadden in de stad voorgaande de trip, kleurboeken en viltstiften, notitieboekjes van Dora en noem maar op voor de kindjes daar. Ze waren er zo blij mee en hebben ons het hele bezoek achtervolgd, en gingen er echt voor staan om foto's te maken! Ze vonden het zo bijzonder dat ze meteen de foto's konden zien op de digitale camera! Wat me opviel was dat de kinderen en de mensen zo gelukkig waren!

Anouk en ik hadden gelukkig een zak lolly's en hebben die uitgedeeld. Anouk en ik hebben veel foto's gemaakt van het eiland met z'n mooie uitzicht en natuur! De friesse mannen waren plotseling verdwenen en vonden we even later in een winkel, waar ze Jawel bier hadden gekocht! De zwetende mannen konden we eigenlijk ook wel op afstand ruiken, want zij hadden allen 1 plastic tasje bij voor het gehele weekend, en dan met die temperaturen kun je je de geur wel indenken. Terug gekomen op het resort zijn Anouk en ik gaan zwemmen in het zwembad, het was vreselijk warm echt tropisch warm! En de friesse mannen gingen vissen!

Na ong 10 min, zag ik senzie in de verte aankomen met een vis, een gruwelijk groot vies ding met scherpe tanden, de friesse mannen hadden al 1 piranha aan de haak! Anouk en ik zijn gaan kijken bij de mannen, maar ze waren nergens de bekennen, aangekomen bij ons huisje, zat men al aan het bier! Hun doel was bereikt dus dat verdient een pilsje.

Die avond hebben we piranha soep gegeten. En hebben nadien als een soort padvinderij club met z'n allen aan een grote tafel in de heerlijke buitenlucht met op de achtergrond de stromende rivier genoten van een hele gezellige avond! De mannen aan hun 16^de liter bier, zo zat als een tientje en Anouk en ik kregen een zelfgemaakt drankje, dit had Deepak gemaakt een sterk drankje genaamd caprinaja! Erg lekker maar ook ik moest opgeven na 2 bekers! Het was een goedje van rum,ijs en verse citroen en limoen! Anouk ging die nacht bij de rivier in een hangmat slapen, maar aangezien ik de tarantula nergens meer zag ben ik veilig in mijn bed gekropen en heb geslapen als en os! De volgende ochtend hebben we heerlijk gerelaxt, we zouden om 13:00uur weer met de boot vertrekken, ik ben nog lekker in een hangmat langs de rivier gaan liggen, en heb heerlijk liggen genieten van de mooie natuur! En in een deuk gelegen omdat er 1 friesse man 15x door de rivier voorbij dreef in zijn zwemvest, en alle andere friesse mannen inclusief hun pilsje toekeken hoe de man zich bezeerde aan de rotsen.

We hebben nog en heerlijke lunch gehad iets met bruine bonen, dat was de wens van de friesse mannen! De terug weg in de bus duurde vreselijk lang, de mannen waren niet te stoppen met drinken, plassen, en roken! De radio ging aan en alle gouwe ouwe nummers konden ze in koor meebrullen! Ik moet zeggen ik heb wel ontzettend veel plezier met deze mensen gehad! Ze waren ontzettend aardig, alleen enorm simpel! Toen we thuis kwamen ben ik heerlijk gaan douchen en hebben we met de andere 2 thuisblijvers het gehele weekend besproken! Nou dit was weer een heel verhaal, de foto's van Anaula resort kun je meteen bekijken op mijn site onder de titel foto's Anaula! Nu komt er voor mij een werkweek van 2 late diensten en 2 nachtdiensten! En het weekend ben ik weer vrij, en zijn Anouk en ik uitgenodigd bij een oud collega voor een Hindoestaanse feest, dus dat wordt hossen! Ohja en as woensdag komt de boot aan waar nog een aantal spullen van mij bijzitten! Dus kan ik weer lekker ruiken aan de geur van nederlands wasmiddel! Heerlijk!

Dag lieve mensen!

Heel veel liefs

Sanne

Dag lieve mensen, hier alweer mijn volgende avontuur!

Hallo iedereen! Nog even voor de duidelijkheid, mensen reageren nog steeds op mijn 1ste bericht, als je dit verhaal gelezen hebt en je wil hierop reageren, dan graag onder dit onderwerp op reageren klikken! Anders heb ik geen overzicht! Hier ben ik weer met mijn volgend avontuur! We hebben de afgelopen week al flink wat werk verricht, zijn aan het observeren wat nu direct belangrijk is om aan te pakken! Afgelopen vrijdag zijn we met een soort fluisterboot gaan varen! Na lekker uitgeslapen te hebben zijn we zondags s´morgens om 11uur opgehaald door Julien de directeur van Libi Makandra! Ook zijn vrouw Hetty was erbij (zij is ook een van de zusters van Libi Makandra) Hetty kwam die ochtend uit de nachtdienst, en moest die avond ook gewoon weer nachtdienst draaien! Ongeloofelijk dus zonder geslapen te hebben ging ze met ons mee, en ze is erg gezellig en ik vind het een geweldig mens (je kunt haar ook zien op de foto´s van me die zijn gemaakt tijdens de boottocht) ze praat ook echt als een surinaamse en dat maakt me zo aan het lachen! Ook hoe ze de mensen op haar werk omschrijft en hoe de zusters met dingen omgaan kan ze zo verwoorden dat ik telkens helemaal dubbel lig! We kwamen na ong 20min aan in Domburg en zijn daar aan boord gegaan van de boot! De boot was van de schoonzoon van Hetty, hij is nederlands en woont hier sinds kort met zijn vrouw dat is dus de dochter van Hetty (snappen jullie het nog) De dochter van Hetty had heerlijk voor ons gekookt, ongeloofelijk wat die mensen hier voor je doen! We zijn voorzien van eten, drinken, uitleg over wat er te zien was, en zo gastvrij! Ik heb lekker op het bovendek van de boot gelegen op een stel kussens en heb heerlijk liggen genieten van de zon en vooral van al het groen hier aan de, waar je ook kijkt links of rechts het is zooo groen, echt heel mooi. We zijn ongeveer na 3 uur varen aangemeerd bij een erg mooi strandje, hier konden we als we wilden een frisse duik nemen, maar dit heb ik maar niet gedaan toen ik het water van dichtbij bekeek, wat dat betreft ben ik echt een piet leut, er waren namelijk netten aanwezig deze zouden tegen de piranha´s zijn en het water was m.i erg vies en er dreven dingen in waarvan ik dacht wil ik hier inliggen nou nee dank je. Maar mijn collega´s hebben wel lekker even gezwommen, en ik heb foto´s gemaakt, en ben tot mijn enkels het water in gegaan, toen viel mijn oog op een stel hangmatten en ik dacht hmmm lekker ik ga ff liggen! Mee dat ik lekker lig roept de bootman (zo noemde we de Nederlandse schoonzoon van Hetty want ik weet zn naam niet meer) dat is niet van jou die hangmat, wat bleek nou die hangmatten waren van de mensen die daar vaker komen en die hangen ze daar op zodat ze lekker kunnen relaxen! Haha dus iedereen lachen dat ik zo wereldvreemd ben natuurlijk en dat ik met me bips al in dat ding hong! Nadien zijn we weer terug gevaren dat duurde natuurlijk ook weer 3 uur, en Hetty is niet van dr stoel afgeweest want die kon niet zwemmen, en als er boten langs kwamen dan ging de boot flink op en neer en die blik in Hetty´s ogen was dan erg lachwekkend. Ik heb heerlijk Parbo biertjes gedronken, het was zo gezellig met die mensen……toen we aan moesten meren was er bij Domburg waarschijnlijk iets aan de haven te doen, want er stonden allemaal auto´s met achterklep open met harde muziek, en we werden van top tot teen bekeken toen we de boot afkwamen, voelde me net de koningin! Gisteren avond hebben we voor het eerst een avonddienst gedraaid, toen we net op het punt stonden om naar de bus te lopen, kwam er een enorme hoosbui, we hebben toen maar 4 komo vuilniszakken over onze hoofden getrokken bij gebrek aan regenjas! Als je hier nat regent dan ben je namelijk naar 5 uur nog niet droog! Aangekomen op het werk zijn Anouk en ik naar een huisje gegaan met PG/bewoners, we hebben lekker met de mensen buiten zitten zingen en hebben de mensen lekker te drinken gegeven. Toen we rond 21uur gingen kijken waar onze andere twee collega´s waren rende er een ambulance chauffeur voorbij en die vroeg naar de zorgco van die avond! Want er was een aanrijding met een bromfiets en auto! En ze moesten dus uitrukken! Ik ben meegelopen om die zorgco te roepen maar die riep dat ze echt niet mee kon want er moest een verantwoordelijke op het terrein blijven! Anouk en ik keken elkaar en zeiden als jij gaat ga ik ook! Dus we hebben aangeboden mee te gaan en ineens zaten we in de ambulance en waren we onderweg, nou het gevoel wat door me heen ging ONGELOOFELIJK wat een kik, Anouk heeft een stukje kunnen filmen, ik zat voorin en we reden ontzettend hard en al het verkeer moest aan de kant! Achterin zaten Anouk en Loreen (dit is de vrouwelijke arts van de SEH, ook een erg aardige vrouw) de chauffeur is gewoon chauffeur en is dus geen verpleegkundige! Dus vandaar dat wij mee moesten om de arts te assisteren. Aankomende bij het ongeluk, stonden flink wat kijkers aan elke kant van de weg, toen ik uitstapte dacht ik nou daar ben ik dan voelde echt als een KICK! Het slachtoffer zat hangend tegen een stroompaal en zijn brommertje lag midden op de weg in kreukels! De man was nog gewoon aanspreekbaar had alleen wat pijn in zijn rug! Maar het gekke was, Loreen moest eerst met de politie een verklaring tekenen en mag dan pas het slachtoffer helpen! Dus i.p komt eerst de politie die kijkt hoe het slachtoffer verzekerd is en daarna geeft hij een akkoord aan de arts dat ze mag beginnen met haar eerste hulp! De man liep zelf naar de brancard en eenmaal in de auto, gingen we met sirene´s naar het ziekenhuis is Paramaribo. Pas in de ambulance kreeg de man een nekkraag om ( haha) en werd de bloeddruk gemeten en hebben we een infuusnaaldje ingebracht! De arts gaf mij haar mobiel en zei hier heb je dadelijk de SEH van het ziekenhuis zeg maar wat er gebeurd is en dat wij er over 20 zijn! Ik kreeg een arts van het ziekenhuis aan de lijn en heb alles moeten vertellen, eigenlijk een soort analyse van wat wij dachten dat er aan de hand was. Met de man was i.p niet veel aan de hand, ik denk dat hij eerder flink misselijk is geworden door het schudden van die ambulance en het remmen en optrekken van de wagen, want mij was ook wel duidelijk dat de man iets te ver in zijn whisky glas had gekeken, zelfs Anouk en ik hadden bijna een zak nodig om te spugen! Aangekomen in het ziekenhuis op de SEH heb ik mijn ogen uitgekeken, het leek meer op een slagerij en achter de balie waar de artsen en verpleegkundige zaten werd flink plezier gemaakt onderling! We hebben de man overgedragen aan de SEH verpleegkundige en toen konden we gaan! Terug in de ambulance heb ik met Loreen gesproken, ook zij ondervind hier een heel verschil aan proffesionaliteit, maar hier kan je als burger niet veel aan veranderen, dit moet van hogerop komen, maar dat komt niet echt! Hoe dit systeem allemaal in elkaar zit weet ik ook echt niet! Nu hebben jullie vast wel een beetje een indruk van hoe het er hier aan toe gaat! Ik vind het super dat ik dit allemaal mag meemaken, en ik hoop dat ik met mijn ervaringen hier toch een ook een steentje bij kan dragen. Gisterenavond zijn we met de directeur Stan en zijn vrouw naar een soort bandje geweest, je kan je intsrtument zelf meenemen, en de band speelt muziek en je kan zelf zingen als je wil! Ben er gelukkig onderuit gekomen dat ik niet hoefde te zingen, stel je voor dat ik hier wordt ondekt dan kan ik niet meer fatsoenlijk over straat! Nog even ter info wat ik nou eigenlijk op het werk uitvoer: s'morgens begin ik om 07:00 en we zijn nu bezig met zorgplannen opstellen van elke bewoner, maar as maandag houden we eerste een vergadering met al het personeel om uit te leggen wat er de komende tijd zal gaan veranderen, zoals personele bezetting van 7 nachtdiensten terugdienen naar bijv 3 mensen, zodat er in de ochtend meerdere mensen aanwezig zijn en dat de mensen gewoon om 7uur smorgens gebaad gaan worden zoals ze dat hier noemen, want op dit moment gebeurd dat (schrik niet) tussen 04:00 en 05:00uur s'nachts! Ook gaan we een koffie pauze introduceren, en lessen geven over communicatie, rapporteren, decubitus, tiltechnieken! Nou nu het mooiste vant verhaal, maandag om 11:00uur zijn er opname's voor de televisie, je kunt het vergelijken met Pauw&Witteman, en ik mag hierbij zijn! Samen met directie, SEH arts en Fysio, in dit programma wordt Libi makandra in het daglicht gezet, zodat er meer bekendheid wordt voor hen en dat er zo van bovenaf ergens een kraan open gaat, maar hoe dit allemaal zit weet ik ook niet hoor! Dus tjah neem morgen een maskertje, zet me teennagels in de lak, doe twee watemeloenen in mn bh (tsjah ik dacht dat ik grote had, maar geloof me het kan veeeeel groter) Doe een kussen in mn onderboek dan kan ik er wel mee door dacht ik zo! Owhja dan nog iets jajaja er zijn hier 3 Kentucky Fried chickens! Nou mensen in kan me lol op, als ik zo door ga heb ik dat kussen trouwens niet eens nodig, en moet ik en stoel bijboeken bij de KLm voor de terugreis! Ik blijf maar typen maar moet nu echt weer stoppen denk anders wordt het te lang! Nou lieve mensen, bedankt voor jullie aandacht, een hele zonnige groet vanuit hier Liefs Sannexxxxxxxx

Joehoe ik ben in Suriname

Even vooraf als je op dit bericht wil reageren klik dan onder dit verhaal op reageer anders komt de reactie bij mijn eerste verhaal te staan, en wordt het onoverzichtelijk.

Ook heb ik al foto's van de heenreis en aankomst in Suriname

Hier ben ik dan in het hete Suriname! Weet echt niet waar ik moet beginnen, heb al zoveel gezien! De vlucht in het vliegtuig begon bij mij al met buikkramp, net voordat we zouden opstuigen, riep de piloot om dat er ijs op de vleugels zat en dat dat eerst verwijderd moest worden

...... Nadat dat gebeurd was, starte er 1 motor niet, toen sloeg me hart even een paar tikken over, en dacht ik wil ik dit weten? Dat vemeld die beste man ook gewoon even net of het niks is, er zat namelijk een klep vast gevroren.... ONGELOOFELIJK, na ong 15. min gingen we de lucht in! Nou daar zat ik dan, boven de vleugel, een eigen scherm voor mn neus, met alle nieuwste films die je maar kan bedenken, dus al mijn boeken, tijdschriften, puzzels, muziek waren overbodig! Vliegen viel me reuze mee, beetje wiebelen af en toe! Alleen toen het ergste de LANDING! die duurde ong 15 min, en aangezien ik nogal verkouden was klapte me oren zodanig dicht dat ik niets meer hoorde als alleen mezelf! Mijn oren zijn tot op heden nu nog niet open! Heb al van alles geprobeerd maar POTDICHT! Mn hele apotheek van thuis bij maar niets voor me oren....

Toen ik het vliegtuig uit stapte, dacht ik woooow is dit de warmte van de motoren of is dit het! Ja dit is het, alsof je een warme deken omkrijgt, maar die af en toe lekker wappert, want het briesje is heerlijk! Toen in het busje naar de bestemming, ik keek mijn ogen uit! Zo mooi groen hier, en het was i.p een rechte weg naar Lelydorp, onderweg een aantal huizen gezien waarvan ik denk HOE kan Wesley sneijder op vakantie gaan voor 3 ton, en hoe kan het zijn op deze wereld dat mensen zo moeten leven????? Je zou bijna al je geld afgeven, maar de mensen weten hier niet beter.

Aangekomen bij het huis, wachtte hier Stan en Julien op ons ( de directie van Libi Makandra) een erg warm welkom. Onze overbuurman (Singh)kwam meteen aanlopen die heeft een eigen supermarkt aan huis, hij is de huisbaas van ons, en zorgt voor onze boodschappen! Pietje precies maar erg lief zorgzaam en geintereseerd! Die avond heeft zijn vrouw voor ons gekookt ook heerlijk gegeten, het was een vermoeiende dag met veel indrukken en was blij dat ik op bed lag, de kamers zijn erg groot en ik deel mijn kamer met Anouk. De volgende dag werden we om 09:30 opgehaald voor een gesprek met de minister van volksgezondheid, haha ook leuk! We hebben daar met Stan en Julien een gesprek gehad, om Libi makandra meer bekend te maken hier in Suriname! En het plan besproken wat er in het jaar 2010 staat te gebeuren! Nadien hebben we in Paramaribo al wat geshopt en mochten we bijkomen van onze reis! We zijn bij de waterkant geweest, dit is zeg maar een soort van boulevardje aan de waterkant! hier lagen zwervers die in de prullenbak opzoek gaan naar hun voetsel! Je kijkt je ogen uit!

Vandaag de dag zijn we om 08:00uur opgehaald en naar Libi makandra gegaan, we hebben daar een rondleiding gehad op het terrein waar we zullen gaan werken! Bij het eerste huisje waar we binnen kwamen schoten bij al ons 4 -ren de tranen in de ogen, dit was een huisje met PG- bewoners! kan nu niet in details treden maar ik vond het hartverscheurend. En ben heel blij dat wij hier zijn om hier te komen helpen, en dingen mee aan te pakken! De hoofdzuster zoals ze dat hier noemen, is heel erg blij met onze komst want ook zijit met haar handen in het haar... in de zorg zit nog geen structuur en het loopt niet zoals het hoort, zo werken er in de nacht dienst 7 mensen dat zou in nederland echt over de top zijn! In elk huisje liggen zorgdossiers die niet gebruikt worden, die liggen er gewoon te liggen! haha Ook heb ik de SEH gezien, dat vond ik super op het terrein zijn twee ambulances en die rukken geregeld uit, op de SEh staan ong 4 bedden, waar ze de spoedzorg kunnen leveren, van alle gemakken voorzien dat wel! Ook hier mogen we een keer mee mee. Ik sta er ook niet van te kijken dat hij vaak uitrukt want er is hier 1 hoofdweg en ze stoppen hier voor niets of niemand op de weg, ook zebrapaden worden genegeerd! zo rijden ze hier dus ook aan de linkerkant, als ik in het busje zit, zit ik steeds met me handen omhoog te roepen kijk uit! of OEIII dat ging net goed! Met me enkel gaat het prima, lekker slippers aan en lopen met die hap, heb wel een onzettend dikke voet maar dat komt ook door de 1000.000 muggen bulten en het vocht wat eruit komt (denk ik) ik noem het mn olifantenvoetje! Op slaapkamers hebben we heerlijk Airco, en de muggen vallen dood neer als ze binnen komen, op dit moment wordt ik weer van alle kanten aangevallen door die beesten, zit nu in een internet cafe aan de hoofdweg. Mn bed ligt trouwens heerlijk , ik slaap prima, ben nog steeds elke avond zo in dromenland want mijn biologische klok is nog in de war! Al denk ik dat ik vannacht niet zo best zal slapen, want bij Anouk kwam er vanmorgen uit haar matras ( zat een scheur in) een gekko (mallesander) eruit gekopen...........

Ik heb een surinaams nummer maar dat wil nog niet echt lukken!

Het adres om evt een kaart te sturen is:

Indira gandhiweg 432

Lelydorp district Wanica

(Ma) dat is het adres wat jij als het goed is al hebt!

Adjan Gefeliciteerd met je Verjaardag heb je me kaart gehad?

Ik hoop dat jullie er een beetje wijs uit kunnen er gebeurd zoveel dat ik niet weet of ik iets vergeet, maar dat houden jullie tegoed! Als het tot nu toe blijft bij de muggen en gekko's dan ben ik allang tevreden!

Ohja je raad het nooit naast ons huis (schuinachter) is een voetbalveld, is toch toepasselijk, kan ik daar af en toe een wedstrijdje mee pikken! Haha alleen in zal zelf niet voetballen nie haha....

Nou dag lieve mensen tot de volgende keer

Liefs Sanne